Zoutziederij
Een zoutziederij of zoutkeet is een werkplaats voorzien van een kookinrichting om een geconcentreerde zoutoplossing in te dampen en het zout, bij wijze van productie- en raffinagetechniek, te laten kristalliseren. Zout was (en is nog steeds) een essentieel product voor het conserveren en vervoeren van vis. De zoutziederijen kwamen op nadat de moernering in de 16e eeuw werd verboden wegens het gevaar ervan voor de kustverdediging.
_-_Amsterdam.PNG)
Zoutzieders werden door zoutwaterschepen bevoorraad met zeewater om daarin te raffineren ruw zout te koken of er zouthoudende as van gedroogde en verbrande zilte veenaarde mee uit te logen.
De zoutziederijen bevonden zich in de vroege Middeleeuwen binnen de stadsmuren. Ze waren dikwijls de oorzaak van grote stadsbranden; daarom werden de werkplaatsen later buiten de stad gebouwd.
Zoutketen in Nederland
In Zeeland waren er zoutketen van Arnemuiden tot Zierikzee. In Amsterdam waren in de 17e en 18e eeuw aan beide zijden van de Zoutkeetsgracht zoutketen aanwezig, en in Alkmaar bestaat nu nog het achttiende-eeuwse gebouw van Zoutziederij De Eendracht. In Enkhuizen werd buiten de stad, aan de zuidwestkant, zout geraffineerd dat als ruw zout van overzee werd aangevoerd, bijvoorbeeld uit Portugal (Setúbal). De zuidelijke stadspoort werd daarom Ketenpoort genoemd (de huidige Drommedaris). Ook in Rotterdam aan de Oppert waren in de zestiende eeuw vier zoutzieders gevestigd. Waar zeevaart was, daar waren zoutzieders. In Oegstgeest kwam medio 19e eeuw een zoutziederij aan het toen juist gereedgekomen Oegstgeesterkanaal. Nu herinnert daar de Zoutkeetlaan aan dit verleden. Ook in Zwijndrecht waren zoutzieders actief. De eerste vermelding is daar uit 1571, de laatste beëindigde het bedrijf in 1957.
Externe links
- Zoutketen Zwijndrecht
- Zoutziederij 'de Eendragt', website 'Dit is Alkmaar'