Youngina

Van Youngina is vooral de schedel bekend, het postcraniale skelet is niet goed bewaard gebleven. De schedel is ongeveer 5 cm lang, langwerpig en puntig, met grote schedelvensters aan de achterkant van het hoofd en relatief grote oogkassen en een gebit met puntige, conische tanden, die doen vermoeden, dat het dier over een krachtige beet beschikte en waarschijnlijk schaaldieren op het menu had staan. De schedel is vergelijkbaar met die van de Petrolacosaurus uit de groep van de Araeoscelidia, maar heeft grotere schedelvensters met dikkere randen en een wandbeen (Os parietale), waarvan de zijkanten zich uitstrekken naar de buik en kunnen hebben gediend als een startpunt voor een deel van de kaakspieren. Net als bij Petrolacosaurus is het os quadratum niet ingesprongen in de rug. De stapels waren massief en lagen schuin op het oppervlak van de schedel.

De nek was kort. De ledematen waren lang, het hand- en voetskelet is origineel, een borstbeen en korte wervelprocessen doen denken aan de situatie met de lepidosauromorpha (hagedissen, slangen en brughagedissen). Youngina was hagedisachtig en waarschijnlijk een behendige, terrestrische insecteneter. De lengte van het hele dier wordt geschat op 35 tot 40 cm.

Fossielen werden gevonden in Zuid-Afrika.

• Michael J. Benton: Paläontologie der Wirbeltiere. Übersetzung der 3. englischen Auflage durch Hans-Ulrich Pfretzschner. Pfeil, München 2007, ISBN 978-3-89937-072-0.
• Robert L. Carroll: Paläontologie und Evolution der Wirbeltiere. Thieme, Stuttgart 1993, ISBN 3-13774-401-6.