Yakuza

De Yakuza volgt een strenge hiërarchie en verschillende codes in vorm van eigen huisregels en zijn op bijna alle Japanse eilanden vertegenwoordigd. Traditioneel zitten er ook leden in Thailand en Zuid-Korea. In de vroege jaren negentig was de Yakuza ook actief in New York en Australië. In Europa gelden Amsterdam en Parijs als belangrijke plekken voor de Yakuza. Sinds 1993 is een lidmaatschap bij een kumi in Japan strafbaar, al zijn sommige groepen en bendes nog steeds gewoon te vinden met adressen en telefoonnummers in de telefoongids van Tokio en Osaka. Ondanks dat de laatste jaren de ooit goede verhouding met de politie en het algemene aanzien in de samenleving verslechterd is, vormen de Yakuza nog altijd een invloedrijke gemeenschap binnen de Japanse samenleving en hebben ze vooral hun invloed in banken versterkt. In het jaar 1990 waren officieel 86.552 personen als Yakuza geregistreerd. Deze werden echter niet vervolgd door de politie. In januari 1993 kon een kumi zich op een persconferentie gewoon verontschuldigen bij de inwoners van Osaka voor bepaalde onaangename situaties tijdens een bendeoorlog. In Japan onderscheidt men 3 grote Yakuza groepen: de Sumiyoshi-rengo, de Yanagawa-kai (beide uit Tokio) en de kleinere Yamaguchi-gumi, die vooral in het gebied rond Kobe en Osaka opereert.

De leider in een Yakuza-netwerk is de Oyabun (Japans voor 'vader'). Hij is te vergelijken met de “Godfather” in maffiatermen. Tegenover een Oyabun hoort een onderdaan zich met respect te gedragen. Onder de Yakuza geldt een Oyabun ook als “iemand die boven de wolken leeft”. Het is een metafoor voor iemand die als onaantastbaar wordt beschouwd. De volgende in de hiërarchie zijn de “kobun”, de zogenaamde zonen die één rang onder de Oyabu staan. Hierbij gebruikt de Yakuza een traditioneel opnameritueel waarbij toepasselijke kleding wordt gedragen en de toekomstige Kobun zijn Oyabun loyaliteit en trouw tot aan de dood zweert.

De moderne Yakuza kwam pas in het beeld in het midden van de 17e eeuw. Zij stammen af van twee verschillende groepen: de Tekiya (helers en smokkelaars) en de Bakuto (betrokkenen uit de gokwereld). De Tekiya, een van de lagere sociale groepen, maakten eigen organisaties en namen administratieve plichten (met betrekking tot de handel) over. Uiteindelijk erkende de overheid het recht van de Tekiya-organisaties om een zwaard te dragen, net als samoerais en jonkheren. De Bakuto hebben kleine gokhuizen opgezet in verlaten tempels of kerkhoven aan de rand van een stad of dorp over heel Japan. De plaatsen als de Bakuto werden met minachting bekeken door de samenleving. Het hedendaagse ongewenste imago van de yakuza is ontstaan door de Bakuto.

Yakuza gebruiken sinds honderden jaren grote tatoeages als herkenningsteken en om zich als individu met een hogere rang te onderscheiden. Boeren en handarbeiders gaven zich na het aansluiten bij de Yakuza nieuwe, gevaarlijk klinkende namen zoals tijger, negen draken en stormvogel, die ze dan in deze vorm op rug of borst lieten tatoeëren. Daarnaast werden ook nog vaak kunstzinnige versieringen aangebracht, vaak werd alles tot en met hoofd, handen, voeten en schaambereik van tatoeages voorzien. Ook tegenwoordig worden tatoeages in directe zin met de Yakuza geassocieerd, waardoor getatoeëerden meestal in openbare baden geweigerd worden.

Begaat een lid van de bende een fout, dan kan hij deze fout kwijtraken, door zelf een vingerkootje, beginnend met de pink, met een Tanto-mes af te snijden (Japans: 指詰め; Yubitsume , "vinger verkorting") en te tonen aan zijn overste. Hierbij begint men met de linkerhand en gaat men zo van links naar rechts. Dit ritueel stamt ook uit de tijd van de Samoerai. Met elke verloren vinger lag het zwaard slechter in de hand en met het verlies van de laatste vinger was het onmogelijk een zwaard vast te houden. Bij oude Yakuza wordt een ontbrekende vinger vaak vervangen door een prothese om in het openbaar niet zo snel als crimineel te worden herkend.

De Yakuza van nu heeft zijn invloed vergroot tot aan economische en politieke corruptie. Ze hebben ook geprobeerd invloed op verkiezingen uit te oefenen. Dit deden ze door de kandidaten financieel te steunen om ze daarna (met bedreigen) te controleren. Daarnaast doet de Yakuza ook “traditionele” maffia-praktijken zoals drugshandel, prostitutie, mensenhandel, illegaal gokken, en pachinko (gokspel dat enorm populair is in Japan). Yakuza gebruikt alleen maar geweld als noodzaak. Het grootste deel van de dagelijkse illegale zaken gebeurt meestal zonder geweld. Er zijn wel veranderingen aan het opkomen. Aan de ene kant is het aantal klachten van de burgers over Yakuza-activiteiten toegenomen. De bevolking accepteert de Yakuza niet meer volledig. Anderzijds komen er steeds meer jonge Yakuza, die niet meer bereid zijn om zich aan de traditionele normen en regels te houden. Deze groep wil meer geweld en het gebruik van vuurwapens. Er worden ook steeds meer onschuldige slachtoffers gemaakt tijdens schietpartijen tussen bendes, wat vroeger zeer zelden voorkwam.