Wodanseiken

De Wodanseiken langs de Wolfhezerbeek ten zuiden van het dorp Wolfheze in de provincie Gelderland behoren tot de bekendste bomen van Nederland. De eiken zijn niet bijzonder groot, maar wel oud; schattingen variƫren van 400 tot 600 jaar.

De Wodanseiken (anno 2017)
De Wodanseiken geschilderd in 1849 door Jacob Jan Cremer

De bomen zijn hoogstwaarschijnlijk geplant of ontkiemd kort na de aanleg van de sprengebeek die van 1550 dateert. De grillig gevormde bomen worden tegenwoordig omgeven door een gemengd bos, maar eeuwenlang stonden ze in een open heidelandschap langs de beek. Dat verklaart waarom ze relatief klein gebleven zijn. De grondwaterstand ter plaatse is in de loop van de vorige eeuw ten behoeve van industrie- en drinkwaterwinning met zo'n 1 tot 2 meter verlaagd, de bomen hadden hier last van maar wisten te overleven.

De naam Wodanseiken werd rond 1850 bedacht door de landschapschilders Johannes Warnardus Bilders en Gerard Bilders, vader en zoon, die de promotors waren van de zogenoemde 'Oosterbeekse School' wier leden graag het veld ingingen om te schilderen. Hendrik Willem Mesdag en Willem Maris maakten er onder meer deel van uit. Groepjes kunstenaars hielden volgens de overlevering ook nachtelijke bijeenkomsten onder de oude eiken. Een zeer romantische schildering van de eiken dateert uit 1849 en is van de hand van de Arnhemse schrijver en schilder J.J. Cremer. Hoewel er in het gebied meer oude eiken staan worden er slechts vijf tot de 'echte' Wodanseiken gerekend. Dat is arbitrair; enkele kilometers verderop staat bijvoorbeeld in de tuin van een hotel een exemplaar dat van dezelfde leeftijd is als de bomen langs de beek, en wat betreft omvang schiet hij er flink bovenuit.

In het natuurgebied Wolfhezerheide of Laag-Wolfheze, waar de eiken deel van uitmaken, liggen de overblijfselen begraven van het verdwenen dorp Laag- of Oud-Wolfheze. Ook loopt er een vroegere Hessenweg en is er in de middeleeuwen een landweer aangelegd. Uit de prehistorie zijn een aantal grafheuvels bewaard gebleven. Het terrein van Natuurmonumenten bestaat vooral uit heide en gemengd bos, het maakt deel uit van de ecologische verbindingszone tussen Veluwe en Nederrijn. Door het gebied lopen meerdere beken.

De Wodanseiken zijn opgenomen in het Landelijk Register van Monumentale Bomen onder nummer 1678347

Zie ook

Zie de categorie Wodanseiken van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.