Willie Colón

Colon is de kleinzoon van Puerto Ricaanse immigranten; hij werd opgevoed door zijn grootmoeder Antonia. Hij kreeg op elfjarige leeftijd een trompet maar verruilde deze al snel voor een trombone en richtte zijn eerste band op.

Colon bracht in 1967 op 17-jarige leeftijd zijn eerste album uit op Fania; El Malo, vernoemd naar zijn geuzennaam omdat de andere Fania-artiesten hem een slecht trombonist vonden. Zanger Héctor LaVoe (1946-1993), die op het album zijn debuut maakte, was het aanvankelijk eens met die kritiek; dat veranderde echter bij het horen van nieuwe demo's. Colon zou uiteindelijk zeven jaar samenwerken met Lavoe van wie hij de Spaanse taal leerde.

Colon poseerde op hoesfoto's als crimineel (Cosa Nuestra, eind 1969 het vierde album, werd midden jaren 00 door het blad "Revolver" onder de loep genomen in de rubriek Sprakeloos Smakeloos) maar schreef echter sociaal-politieke vraagstukken over de positie van latino's in de VS. Op het album The Good, The Bad, The Ugly uit 1975 (officieus zijn laatste met Lavoe) was hij voor het eerst als zanger te horen.

Vanaf 1977 bracht Colon duoplaten uit met Celia Cruz en de eveneens politiek bewuste Rubén Blades; ook produceerde hij voor Ismael Miranda en Soledad Bravo. Siembra, zijn tweede plaat met Blades uit 1978 verkocht drie miljoen exemplaren (het grootste succes op Fania) en staat tegenwoordig bekend als de Sgt. Pepper/White Album van de salsa. (Gabriel Rios samplede het openingsnummer Plastico op zijn hit Broad Daylight).

Daarna daalde de populariteit van de salsa, en met de soundtrack voor de film The Last Fight uit 1982 (waarin zanger-acteur Blades het opnam tegen de wereldkampioen boksen) verbraken Colon en Blades hun samenwerking om elders nieuwe wegen in te slaan. Colon had reeds met een vroege vorm van salsa romantica geëxperimenteerd en zou vervolgens ook Engelstalige nummers uitbrengen. In 1989 maakte hij een eenmalige comeback bij Fania met het door hiphop beïnvloedde album Top Secrets dat de hit El gran varón voortbracht; een taboedoorbrekend nummer over aids en homofobie. In 1991 werd Colon door Bill Cosby - een overtuigd salsaliefhebber - gevraagd voor een gastrol in de Cosby Show.

Midden jaren 90 werkte hij weer samen met Blades die zich inmiddels kandidaat had gesteld voor de Panamese presidentsverkiezingen; op Tras La Tormenta uit 1995 en tijdens een benefietconcert in 1998. Datzelfde jaar verscheen Demasiado Corazon, de soundtrack van de gelijknamige Mexicaanse soapserie waarin Colon een rol speelde.

Colon bleek eveneens politieke ambities te hebben; hij ging deel uitmaken van diverse comités en verenigingen. Onder andere Latino Commission on AIDS, United Nations Immigrant Foundation (directielid) en als president van de Arthur Schomburg Coalition for a Better New York.

In 2006 verscheen de film El Cantante waarin Marc Anthony Hector Lavoe speelde; Colon, in de film gespeeld door John Ortiz, was teleurgesteld in het resultaat en sprak van een gemiste kans om te laten zien dat Lavoe meer was dan alleen een drugsverslaafde.

In 2008 verscheen El Malo II; Prisonieros del Mambo dat werd aangekondigd als zijn laatste salsa-cd. Op 8 oktober 2010 kwam Colon naar Nederland voor een concert. In 2012 nam hij twee nummers op met de groep Fonseca waaronder een nieuwe versie van 'zijn' Idilio. Daarna volgden de cd Pregunta Por Ahi (2013) en de single Vida Mas Simple (2015).

In 2016 ging Colon weer op tournee ter gelegenheid van zijn vijftigjarig jubileum. In 2017 lanceerde hij zijn autobiografie Barrio de Guapos (The Secret Life Of Willie Colon) en zijn platenlabel Willie Colon Presents.

Op 13 juli 2018 kwam Colon met zijn Rumba del Siglo-tournee naar het North Sea Jazz Festival; dit was zijn derde concert in Nederland in 33 jaar tijd. Ruben Blades, met wie Colon na het 25-jarig jubileum van Siembra gebrouilleerd is geraakt, stond twee dagen later geprogrammeerd. Wegens groot succes kreeg de tournee een vervolg in 2019.