Rubén Blades

Blades (Spaanse uitspraak 'bla-des, maar officieel bleeds) is de zoon van een Cubaanse moeder en een Colombiaanse vader. Zijn broer Robert kwam ook in de salsa terecht; als zanger en als producer. Zijn zus Melanie daarentegen voelde zich te jong voor salsa en ambieerde liever een carrière als singer-songwriter.

Al op jonge leeftijd zong Blades in diverse bands en na zijn rechtenstudie te hebben voltooid verhuisde hij in 1974 naar New York waar hij vanuit de postkamer van het Fania-label songs schreef voor zijn solocarrière. Uiteindelijk werd Blades zanger bij de Fania All-Stars, schreef hij voor Hector Lavoe het nummer El Cantante (vernoemd naar diens bijnaam) en maakte hij met de eveneens politiek bewuste trombonist Willie Colon het album Metiendo Mano. Deze samenwerking kreeg in 1978 een vervolg op Siembra dat lange tijd de bestverkochte Fania-plaat was. Daarna wilde Blades weg bij Fania, maar hij moest zijn contract uitdienen; tot 1982 verschenen nog Maestra Vida en de met Colon gemaakte duo-albums Canciones del Solar de los Aburridos en The Last Fight. Die laatste was de soundtrack voor de gelijknamige film waarin Blades een zingende bokser speelde die het opnam tegen de wereldkampioen zwaargewicht.

Met zijn vertrek bij Fania kwam er ook een einde aan de samenwerking met Colon terwijl de hoogtijdagen van de salsa inmiddels voorbij waren. Beide heren sloegen nieuwe muzikale nieuwe wegen in met pop- en rock-invloeden. Dit was ook terug te zien in de film Crossover Dreams waarin Blades een salsazanger speelde die met alle middelen de popmarkt probeerde te veroveren; ook zong hij mee op Bitter Fruit van Little Steven, die hem had gevraagd als lid van de gelegenheidsformatie Artists United Against Apartheid, dat het album Sun City en de gelijknamige single opnam. In 1988 verscheen het Engelstalige album Nothing But the Truth waarvoor o.a. Sting, Elvis Costello en Lou Reed de songs leverden. Dit popalbum werd door de pers neergesabeld, maar Blades sloeg terug met de uitspraak "Ik laat me niet beperken door m'n uiterlijk of afkomst; muziek is universeel en ik heb altijd al iets willen doen met Engelstalige muziek omdat het me meer mogelijkheden biedt dan Afro-Cubaanse ritmes".

Toch keerde hij in de jaren 90 terug naar de salsa en deed hij een gooi naar het Panamese presidentschap; het leverde hem slechts 18% van de stemmen op. In 1995 verscheen het album Tras La Tormenta waarop Blades weer samenwerkte met Colon (weliswaar niet in de studio, maar toch). In 1998 gaven ze een benefietconcert in Venezuela, en in 2003 vierden ze het zilveren jubileum van Siembra.

Tussen 2004 en 2009 zette Blades zijn zangcarrière op een laag pitje voor een baan als minister van toerisme in Panama. In 2011 werd hij onderscheiden voor zijn liefdadigheidswerk.

Sinds 2015 speelt Blades in de serie Fear the Walking Dead; datzelfde jaar nam hij een Latin Grammy-award in ontvangst voor zijn album Tangos. Na 2016 stopte Blades met salsaconcerten. In 2018 verschenen de documentaire Yo no llamo Ruben Blades (My name is not Ruben Blades) en het live-album Una Noche Con Ruben Blades dat werd opgenomen met het Jazz at Lincoln Center Orchestra onder leiding van trompettist Wynton Marsalis; tegen zijn eerdere voornemen in werden er ook salsanummers gespeeld. Op 15 juli 2018 kwam Blades naar het North Sea Jazz Festival met een bigband. Willie Colon, met wie Blades gebrouilleerd is geraakt sinds deze hem in 2006 voor de rechtbank daagde, stond twee dagen eerder geprogrammeerd.

Op 16 mei 2019 ontving Blades in New York de Dorothy Height-award. Hij is van plan zich opnieuw verkiesbaar te stellen voor het Panamese presidentschap.