Willem Kremer

Willem Kremer (1 maart 1896 - 9 augustus 1985) nam een belangrijke plaats in als predikant en hoogleraar binnen de Christelijke Gereformeerde Kerken.

In 1926 werd Kremer predikant in Kornhorn. Van 1932 tot 1946 was hij werkzaam in Leeuwarden, en van 1946 tot 1953 was hij predikant in Apeldoorn. In 1953 volgde een benoeming tot hoogleraar in de Nieuwtestamentische en ambtelijke vakken. Op enkele belangrijke generale synoden van 1941, 1947 en 1953 functioneerde hij als voorzitter. Ook was hij hoofdredacteur van 'De Wekker'. Kremer was de aangewezen persoon om een poging te doen de Christelijke Gereformeerde Kerken, die in de periode na de Tweede Wereldoorlog in twee flanken uiteen dreigde te groeien, bij elkaar te houden. Hij deed dit door allerlei zaken bespreekbaar te maken en door de verschillende visies af te wegen in de brochure: ‘Spanningen en gevaren in het leven van onze Christelijke Gereformeerde Kerken’ (1953). Ook gaf hij een aanzet hoe de prediking binnen de Christelijke Gereformeerde Kerken zou moeten zijn.

Kremer stelt dat 'onderwerpelijke (of bevindelijke), onderscheidende en ontdekkende prediking' in de gemeente noodzakelijk is. De gemeente die in de eredienst samenkomt om onder andere het Woord van God te horen, is geen willekeurig samengestelde groep mensen. Zij is de verbondsgemeente (dit betekent afgezonderd van de wereld). Kremer knoopt aan bij Calvijn, die heeft gezegd dat er 'tweeërlei' kinderen van het verbond zijn. Kinderen van het verbond (kinderen van Abraham) blijven zondaren (kinderen van Adam). In de prediking mag de oproep tot geloof en bekering niet ontbreken.