Willem Elias

Elias studeerde Klassieke Talen, Moraalwetenschappen, Vrijetijdsstudies en Wetenschapsontwikkeling aan de Vrije Universiteit Brussel en Museologie en Andragologie aan de Universiteit Leiden. Hij promoveerde in 1989 aan de Vrije Universiteit Brussel tot doctor in de wijsbegeerte met een onderzoek naar de relatie tussen opvoeding en hedendaagse kunst. Tot aan zijn emeritaat in 2016 doceerde hij Agogische Wetenschappen aan de Vrije Universiteit Brussel en verrichtte hij onderzoek in deze domeinen. Hij was tevens voorzitter van de vakgroep Agogische Wetenschappen. voorzitter van Kwasimodo en voorzitter van Kunstwerk(t). Daarnaast was hij lid van adviescomités van de Vlaamse overheid. Hij is een kunstcriticus en voorzitter van het Hoger Instituut voor Schone Kunsten (HISK), In 2003 werd hij lid van de Koninklijke Vlaamse Academie van België voor Wetenschappen en Kunsten in de Klasse van de Kunsten, in december 2013 werd hij verkozen als voorzitter van deze Academie voor de periode 2015-2016.

Van 2010 tot 2015 was hij eveneens decaan van de faculteit Psychologie en Educatiewetenschappen aan de Vrije Universiteit Brussel. Hij nam op 17 april 2015 ontslag uit deze functie omdat hij na controversiële uitspraken "niet langer de onbesprokenheid heeft om de functie van decaan te vervullen."[1] Naar aanleiding van hetzelfde incident nam hij ook ontslag als voorzitter van de Koninklijke Vlaamse Academie van België voor Wetenschappen en Kunsten.[2]

In zijn werk Tekens aan de wand (1993) geeft hij een overzicht van de hedendaagse kunsttheoretische stromingen, van 1945 tot het postmodernisme. Elias behandelt zowel belangrijke voorlopers als Sigmund Freud en Karl Marx als moderne theoretici als E.H. Gombrich, Jacques Lacan, Martin Heidegger, Jean-Paul Sartre, Louis Althusser, Herbert Marcuse, Hans-Georg Gadamer, Jacques Derrida, Umberto Eco, Roland Barthes, Michel Foucault, Jean Baudrillard en Jean-François Lyotard. De rode draad van het boek is de vraag naar de functie van de hedendaagse kunst en dus de vraag naar wat kunst eigenlijk is. Elias gaat ervan uit dat de hedendaagse mens zijn eigen tijd zo veel mogelijk probeert te kennen, dus ook de hedendaagse kunst. Via de kunst als teken van de tijd begrijpt men beter de wereld waarin wij leven. In die zin is kunst even ernstig te nemen als wetenschap en religie. In Tekens aan de wand wordt nagegaan in hoeverre over deze idee een grond kan worden gevonden in de hedendaagse filosofie.

• Tekens aan de wand. Hedendaagse stromingen in de kunsttheorie, Uitg. Hadewijch Antwerpen-Baarn, 1993, ISBN 9052401942
• Aspecten van de Belgische kunst na '45 Deel I, Uitg. Snoeck, 2006, ISBN 9053495819
• Aspecten van de Belgische kunst na '45 Deel II, Uitg. Snoeck, 2006, ISBN 9053497161
• " Moderne Kunst, Uitg. Luster, 2012, ISBN 9789460581045

• Website waarop Elias Belgische kunst van na 1945 bespreekt