Werner Herbers

Herbers was eerste hoboïst bij verschillende Nederlandse radio-orkesten, het Rotterdams Philharmonisch Orkest en vanaf 1970 van het Concertgebouworkest. Als solist speelde hij onder andere onder de dirigenten Luciano Berio, Riccardo Chailly, Nicolaus Harnoncourt, Hans Vonk, Ferdinand Leitner, Bernard Haitink, Edo de Waart en Willem van Otterloo.

Tussen 1962 en 1988 was hij lid en mede-artistiek leider van het Nederlands Blazers Ensemble, waarmee hij vele opnamen en tournees over de hele wereld maakte. Na het uiteenvallen van het oude Nederlands Blazersensemble richtte Herbers in 1990 de Ebony Band op, bestaand uit leden van het Koninklijk Concertgebouworkest, dat zich toelegt op muziek van onbekende en vergeten componisten uit de tijd tussen de twee wereldoorlogen, met bijzondere aandacht voor componisten die in de Tweede Wereldoorlog zijn omgekomen of door de nazi's gedwongen waren te emigreren. Ook vergeten jazzcomponisten zoals Robert Graettinger, John Carisi en George Handy werden door de Ebony Band opnieuw gespeeld.

Herbers dirgeerde verschillende ensembles in Duitsland (ensemble recherche, Ensemble Oriol) en de VS (Capriccio Players, New York) en diverse symfonieorkesten, waaronder het Metropole Orkest, het Shanghai Symphony Orchestra, het Limburgs Symfonieorkest, het Brabants Orkest, het Nederlands Kamerorkest en een Stan Kenton Alumni Band in Los Angeles. Ook gaf Herbers masterclasses in Banff (Canada), Sapporo (Japan, Pacific Music Festival), Seoul (Zuid Korea) en Guangzhou (China).

De Ebony Band kreeg onderscheidingen voor een aantal opnamen (Edison, Diapason d'Or). Herbers kreeg de Haarlemse Hogenbijl Prijs voor zijn verdiensten als musicus en muziekonderzoeker in 1997.