Wereldkampioenschap rugby 2011

Het wereldkampioenschap rugby 2011 was de zevende editie van dit rugbytoernooi voor landenteams. Het werd van 9 september tot 23 oktober gehouden in Nieuw-Zeeland. Er werd door twintig landen gestreden om de Webb Ellis Cup in 48 wedstrijden verspreid over 44 dagen. De titelverdediger was Zuid-Afrika. Thuisland Nieuw-Zeeland werd voor de tweede keer wereldkampioen door, in een herhaling van 1987, Frankrijk in de finale te verslaan.

Wereldkampioenschap rugby 2011
De Webb Ellis Cup waarvoor gespeeld werd.
Gehouden in Nieuw-Zeeland
Editie7
Jaar2011
Data9 september t/m 23 oktober
SportRugby
OrganisatorIRB
Teams20
TV-zender NOS (vanaf kwartfinales)[1]
Eindrangschikking
Winnaar Nieuw-Zeeland (2e titel)
Tweede plaats Frankrijk
Derde plaats Australië
Vierde plaats Wales
Toernooistatistieken
Wedstrijden48
Toeschouwers1.477.294  (30.777 per wedstrijd)
Topscorer(s) Morné Steyn (62)
Navigatie
2007  2015
Portaal    Sport

Verkiezing organiserend land

Voor dit wereldkampioenschap hadden drie landen zich kandidaat gesteld als organisator: Japan, Nieuw-Zeeland en Zuid-Afrika. Tijdens een vergadering van de International Rugby Board (IRB) op 17 november 2005 in Dublin, Ierland werd Nieuw-Zeeland verkozen tot organisator.

Zuid-Afrika kreeg veel steun van de overheid om het toernooi te organiseren. Doordat in 2010 het wereldkampioenschap voetbal in Zuid-Afrika op de kalender stond, zouden er genoeg grote stadions voorhanden zijn. Dit was ook gelijk hun grootste nadeel, want men vreesde dat het wereldkampioenschap rugby dan werd overschaduwd door het wereldkampioenschap voetbal.

Japan was op voorhand de favoriet om het wereldkampioenschap binnen te halen. Het WK zou dan het eerste zijn geweest in Azië en de eerste buiten de traditionele rugbylanden. Met het toewijzen van het WK aan Japan zou de sport ook buiten de traditionele landen populair kunnen worden. Bovendien heeft Japan dankzij het wereldkampioenschap voetbal 2002 grote stadions tot zijn beschikking. Doordat het organisatiecomité nog niet alle details op orde had tijdens de zitting hadden ze een groot nadeel tijdens de verkiezing. Dat ze het wereldkampioenschap niet hebben gekregen zagen velen als een gemiste kans om de sport buiten de traditionele landen te promoten.

Nieuw-Zeeland was al medeorganisator van het succesvolle eerste wereldkampioenschap rugby, in 1987. Het Nieuw-Zeelands rugbyteam wordt door velen gezien als het beste rugbyteam ter wereld en de sport is erg populair in eigen land. Doordat Nieuw-Zeeland niet over veel grote stadions beschikte, was het een verrassing dat ze toch als organisator werden uitgekozen.

Speelsteden

Het WK werd in twaalf stadions in elf steden gespeeld. De openingswedstrijd en de finale werden gespeeld in Auckland. Eden Park werd hiervoor uitgebreid tot een capaciteit van 60.000. Oorspronkelijk zouden er ook wedstrijden gespeeld worden in AMI stadium in Christchurch maar door schade aan het stadion en andere faciliteiten door de aardbeving op 22 februari 2011 zijn die wedstrijden verplaatst naar andere stadions.

Een rugbywedstrijd in het Waikato Stadium in Hamilton.
Speelsteden
StadStadionCapaciteitAantal wedstrijden
AucklandEden Park60.00011
WellingtonWellington Regional Stadium40.0008
AucklandNorth Harbour Stadium30.0004
DunedinOtago Stadium30.0004
HamiltonWaikato Stadium30.0003
New PlymouthStadium Taranaki26.0003
RotoruaRotorua International Stadium26.0003
WhangareiNorthland Events Centre20.0002
NelsonTrafalgar Park18.0003
InvercargillRugby Park Stadium17.0003
NapierMcLean Park15.0002
Palmerston NorthArena Manawatu15.0002

Deelnemende landen

Aan het wereldkampioenschap rugby namen twintig landen deel. Gastland Nieuw-Zeeland was automatisch geplaatst. Hiernaast waren de drie beste landen van elke groep van het wereldkampioenschap rugby 2007 automatisch geplaatst (hieronder bevond zich ook Nieuw-Zeeland), wat neerkwam op twaalf landen. De overige acht plaatsen werden via continentale toernooien en een intercontinentale play-off ingevuld.

(A) = Automatisch geplaatst, (K) = via continentaal kwalificatietoernooi, (P) = via inter-continentale play-off
AfrikaAmerikaAziëEuropaOceanië
 Namibië (K)
 Zuid-Afrika (A)
 Argentinië (A)
 Canada (K)
 Verenigde Staten (K)
 Japan (K)  Engeland (A)
 Frankrijk (A)
 Georgië (K)
 Ierland (A)
 Italië (A)
 Roemenië (P)
 Rusland (K)
 Schotland (A)
 Wales (A)
 Australië (A)
 Fiji (A)
 Nieuw-Zeeland (A)
 Samoa (K)
 Tonga (A)

Groepsfase

De twintig deelnemende landen werden verdeeld over vier groepen van elk vijf landen. De deelnemers speelden één keer tegen alle tegenstanders uit de groep.

Voor een winstpartij kreeg een land vier punten, bij gelijkspel twee punten en bij verlies kreeg men geen punten. Hiernaast konden landen ook bonuspunten verdienen per wedstrijd. Als een land in een wedstrijd vier of meer try's scoorde kreeg men één bonuspunt, ongeacht het resultaat van de wedstrijd. Als een land met zeven of minder punten verschil verloor, dan verdiende het land ook één bonuspunt. De bonuspunten werden opgeteld bij de wedstrijdpunten. Het land met de meeste punten werd groepswinnaar en ging door naar de knock-outfase. Ook de nummers twee van de groepen gingen door naar de volgende ronde. De eerste drie landen van elke groep plaatsten zich tevens voor het volgende WK.

Groep A

Plaats Land Wedstrijden Doelpunten Bonuspunten Punten
gespeeld winst gelijk verlies voor tegen saldo try loss
1 Nieuw-Zeeland440024049+1914020
2 Frankrijk420212496+282111
3 Tonga42028098-18019
4 Canada411282168-86006
5 Japan401369184-115002
Datum Uitslag Stadion Plaats
9 september Nieuw-Zeeland  41–10  Tonga Eden Park Auckland
10 september Frankrijk  47–21  Japan North Harbour Stadium Auckland
14 september Tonga  20–25  Canada Northland Events Centre Whangarei
16 september Nieuw-Zeeland  83–7  Japan Waikato Stadium Hamilton
18 september Frankrijk  46–19  Canada McLean Park Napier
21 september Tonga  31–18  Japan Northland Events Centre Whangarei
24 september Nieuw-Zeeland  37–17  Frankrijk Eden Park Auckland
27 september Canada  23–23  Japan McLean Park Napier
1 oktober Frankrijk  14–19  Tonga Wellington Regional Stadium Wellington
2 oktober Nieuw-Zeeland  79–15  Canada Wellington Regional Stadium Wellington

Groep B

Plaats Land Wedstrijden Doelpunten Bonuspunten Punten
gespeeld winst gelijk verlies voor tegen saldo try loss
1 Engeland440013734+1032018
2 Argentinië43019040+501114
3 Schotland42027359+141211
4 Georgië41034890-42004
5 Roemenië400444169-125000
Datum Uitslag Stadion Plaats
10 september Schotland  34–24  Roemenië Rugby Park Stadium Invercargill
10 september Argentinië  9–13  Engeland Otago Stadium Dunedin
14 september Schotland  15–6  Georgië Rugby Park Stadium Invercargill
17 september Argentinië  43–8  Roemenië Rugby Park Stadium Invercargill
18 september Engeland  41–10  Georgië Otago Stadium Dunedin
24 september Engeland  67–3  Roemenië Otago Stadium Dunedin
25 september Argentinië  13–12  Schotland Wellington Regional Stadium Wellington
28 september Georgië  25–9  Roemenië Arena Manawatu Palmerston North
1 oktober Engeland  16–12  Schotland Eden Park Auckland
2 oktober Argentinië  25–7  Georgië Arena Manawatu Palmerston North

Groep C

Plaats Land Wedstrijden Doelpunten Bonuspunten Punten
gespeeld winst gelijk verlies voor tegen saldo try loss
1 Ierland440013534+1011017
2 Australië430117348+1253015
3 Italië42029295-32010
4 Verenigde Staten410338122-84004
5 Rusland400457196-139011
Datum Uitslag Stadion Plaats
11 september Australië  32–6  Italië North Harbour Stadium Auckland
11 september Ierland  22–10  Verenigde Staten Stadium Taranaki New Plymouth
15 september Rusland  6–13  Verenigde Staten Stadium Taranaki New Plymouth
17 september Australië  6–15  Ierland Eden Park Auckland
20 september Italië  53–17  Rusland Trafalgar Park Nelson
23 september Australië  67–5  Verenigde Staten Wellington Regional Stadium Wellington
25 september Ierland  62–12  Rusland Rotorua International Stadium Rotorua
27 september Italië  27–10  Verenigde Staten Trafalgar Park Nelson
1 oktober Australië  68–22  Rusland Trafalgar Park Nelson
2 oktober Ierland  36–6  Italië Carisbrook Dunedin

Groep D

Plaats Land Wedstrijden Doelpunten Bonuspunten Punten
gespeeld winst gelijk verlies voor tegen saldo try loss
1 Zuid-Afrika440016624+1422018
2 Wales430118034+1462115
3 Samoa42029149+421110
4 Fiji410359167-108105
5 Namibië400444266-222000
Datum Uitslag Stadion Plaats
10 september Fiji  49–25  Namibië Rotorua International Stadium Rotorua
11 september Zuid-Afrika  17–16  Wales Wellington Regional Stadium Wellington
14 september Samoa  49–12  Namibië Rotorua International Stadium Rotorua
17 september Zuid-Afrika  49–3  Fiji Wellington Regional Stadium Wellington
18 september Wales  17–10  Samoa Waikato Stadium Hamilton
22 september Zuid-Afrika  87–0  Namibië North Harbour Stadium Auckland
25 september Fiji  7–27  Samoa Eden Park Auckland
26 september Wales  81–7  Namibië Stadium Taranaki New Plymouth
30 september Zuid-Afrika  13–5  Samoa North Harbour Stadium Auckland
2 oktober Wales  66–0  Fiji Waikato Stadium Hamilton

Knock-outfase

kwartfinale halve finale finale
                   
8 oktober - Wellington        
  Ierland  10
15 oktober - Auckland
  Wales  22  
  Wales  8
8 oktober - Auckland
    Frankrijk  9  
  Engeland  12
23 oktober - Auckland
  Frankrijk  19  
  Frankrijk  7
9 oktober - Wellington
    Nieuw-Zeeland  8
  Zuid-Afrika  9
16 oktober - Auckland
  Australië  11  
  Australië  6 derde plaats
9 oktober - Auckland
    Nieuw-Zeeland  20   21 oktober - Auckland
  Nieuw-Zeeland  33
    Wales  18
  Argentinië  10  
  Australië  21
2011 Wereldkampioen rugby

NIEUW-ZEELAND
Tweede titel
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.