War Child (organisatie)

In 1994 liep de 24-jarige Willemijn Verloop in het door oorlog verscheurde Bosnië en Herzegovina twee Britten tegen het lijf. In een sfeer van angst en haat liep dit tweetal met een zak muziekinstrumenten op de rug. Ze waren op weg naar een keldert waar muziektherapieprofessor Nigel Osborne in samenwerking met War Child UK muziekworkshops gaf aan kinderen. Bij haar eerste bezoek raakte Verloop overtuigd van het nut van deze benadering van jeugdige oorlogsslachtoffers.

De oorlog had een desastreus effect op de kinderen. Ze waren vaak in zichzelf gekeerd, angstig en wantrouwig. De creatieve workshops zouden het kind in hen weer naar boven moeten halen. Samen muziek maken schiep een onderlinge band, dwars door etnische barrières heen. Het zorgde voor onderling begrip, voor respect en natuurlijk ook voor veel plezier. Verloop raakte enthousiast en besloot zich voor War Child te gaan inzetten. In oktober 1995 richtte zij War Child Holland op. Door de ontmoeting met Osborne richtte Verloop zich geheel op de positionering van War Child als psychosociale organisatie voor kinderen in oorlogsgebieden.

De eerste introductie in Nederland begon in 1997 met een vijfdaagse bijeenkomst in de Supperclub in Amsterdam, met onder andere[1] een kunstveiling. Er waren diverse thema-avonden, zoals literatuur, kunst, muziek en politiek; waarbij vele internationale topkunstenaars, musici (zoals Brian Eno) en politici aanwezig waren.

Na die periode heeft War Child zich als merk onderscheidend in de markt gezet. Door gebruik van innovatieve marketing, een positieve boodschap, vernieuwende samenwerking en partnerships met de muziek- en amusementsindustrie en het bedrijfsleven, een ambassadeur, nieuwe fondsenwervingsevenementen als de Friends for War Child-concerten, televisie-uitzendingen en videoclips met Marco Borsato en Ali B, werd binnen 10 jaar een toonaangevende organisatie in Nederland op poten gezet. Met jaarlijks vele duizenden acties door particulieren breidde de organisatie ook haar programma's op grote schaal uit. War Child Holland is inmiddels een bekende organisatie die gezien wordt als expert op het gebied van kinderen in oorlogsgebieden met projecten in vele verschillende landen over de wereld.

Sinds de oprichting werken medewerkers, artiesten, bedrijven, particulieren en kinderen aan een nieuwe toekomst voor kinderen uit oorlogsgebieden. War Child Holland heeft inmiddels eigen projecten in oorlogsgebieden en werft eigen fondsen. Hulpverleners helpen wekelijks duizenden kinderen die het slachtoffer zijn geworden van gewapende conflicten. De organisatie groeide van één medewerker in 1996 naar 101 medewerkers in Nederland en 346 in het buitenland in 2018.[2] Met elkaar bereiken zij nu jaarlijks 216.903 kinderen en volwassenen in veertien landen (2018). [3] In Nederland had War Child in 2006 een naamsbekendheid van 93% en een achterban van zo'n 80.000 mensen, bestaande uit donateurs, sponsors en vrijwilligers. In 2018 bestond de achterban uit 14.500 eenmalige donateurs, 90.000 Friends en meer dan 500 vrijwilligers. [4]

De doelstellingen van War Child Holland zijn:

• Psychosociale programma's opzetten waarbij de kracht van creativiteit en sport wordt ingezet om de psychologische en sociale ontwikkeling en het welzijn van kinderen te versterken.
• Creatieve en sportieve programma's opzetten die gericht zijn op het bijeenbrengen van kinderen die door de oorlog uiteen gedreven zijn, om bij te dragen aan een vreedzame samenleving.
• Publiek bewustzijn creëren en steun genereren voor de problematiek van kinderen in (voormalige) oorlogsgebieden.

War Child werkt momenteel in veertien landen:

• Midden-Oosten: Libanon, Irak, Jemen, de bezette Palestijnse gebieden, Jordanië
• Afrika: Soedan, Zuid-Soedan, Oeganda, Burundi, de Democratische Republiek Congo
• Azië: Sri Lanka, Afghanistan
• Zuid-Amerika: Colombia
• Europa: Nederland

War Child wil bijdragen aan het psychosociaal welzijn van kinderen. Hierbij wordt gewerkt aan de versterking van één of meer beschermende factoren die cruciaal zijn voor de ontwikkeling van kinderen. Als kinderen zelf weerbaar zijn, een zekere mate van structuur en veiligheid beleven en voldoende ondersteuning krijgen van volwassenen in hun omgeving, is het waarschijnlijker dat zij een gezonde ontwikkeling doormaken.

Er zijn vier belangrijke beschermende factoren voor kinderen die van belang zijn:

• Structuur
• Verzorging
• Mogelijkheid om te spelen
• Vreedzaam samenleven

In geval van oorlog vallen één of meer van deze beschermende factoren vaak - tijdelijk - weg. Zo moeten veel kinderen in oorlog vluchten, leven velen in voortdurende onzekerheid en angst en zijn zij mogelijk getuige van gewelddadigheden. Als de beschermende omgeving zich na een oorlog weer herstelt, zullen de meeste kinderen in staat zijn om zich verder normaal te ontwikkelen. Als dat niet zo is, kan dat psychosociale problemen veroorzaken.

Psychosociale hulpverlening aan kinderen die slachtoffer zijn geworden van gewapende conflicten is zeer belangrijk bij de verwerking van oorlogservaringen. "Psycho" verwijst daarbij naar de innerlijke belevingswereld en "sociale" naar de relatie met de omgeving. De psychosociale ontwikkeling van een kind is het best gewaarborgd in een veilige en stabiele omgeving.

War Child concentreert zich sinds ca. 2015 ook op kindsoldaten, kinderen die worden gedwongen om mee te vechten in een oorlog. Human Rights Watch heeft 19 gebieden aangewezen waar gebruikgemaakt wordt van kindsoldaten.

War Child probeert in de eerste plaats te voorkomen dat kinderen zich aansluiten bij gewapende groeperingen. Dit doen zij door voorlichting te geven en concrete alternatieven te bieden, bijvoorbeeld door veilige plekken te creëren waar kinderen en jongeren samenkomen om creatieve activiteiten te ontplooien.

In de tweede plaats richt War Child zich op de terugkeer van ex-kindsoldaten in de samenleving. War Child reintegreert kindsoldaten niet via aparte programma's, maar neemt ze vaak op in activiteiten samen met andere kinderen en de gemeenschap. Ook bevordert War Child discussie in de gemeenschap over de problemen van kindsoldaten en zorgt de organisatie voor voorlichtingsactiviteiten (bijvoorbeeld via toneel) om meer onderling begrip te kweken. Een andere belangrijke factor voor re-integratie is dat kinderen weer bij hun familie terechtkunnen; War Child helpt onder meer familieleden te traceren. War Child heeft programma's waar kindsoldaten deel van uitmaken in Colombia, Oeganda, Sri Lanka, DR Congo, Sierra Leone en Soedan.

War Child heeft twee internationale rapporten uitgebracht over kindsoldaten, die wereldwijd als toonaangevend worden beschouwd op dit gebied: Kindsoldaten in Sierra Leone[5] en Kindsoldaten in Colombia.[6]

War Child doet ook uitgebreide voorlichting over kindsoldaten, zowel in Nederland als in projectlanden. In dit kader heeft de ambassadeur van War Child Marco Borsato op 8 december 2008, in samenwerking met War Child, de film Wit Licht gelanceerd, een thriller gebaseerd op echte verhalen uit de projecten van War Child.

In de psychosociale hulpverleningsprogramma's van War Child wordt veel gebruikgemaakt van creatieve activiteiten zoals muziek, toneel, tekenen en ook sport. Kinderen vinden het vaak moeilijk om hun gevoelens onder woorden te brengen. De creatieve activiteiten van War Child geven de kinderen de mogelijkheid om zich spelenderwijs te uiten, om te leren en om te ontdekken, op een manier die dicht bij hun belevingswereld ligt. Dit alles vindt plaats onder professionele begeleiding.

War Child heeft diverse nationale en internationale prijzen verdiend als erkenning voor het grensverleggende werk in (voormalige) oorlogsgebieden, waaronder

• Vredesprijs Ieper 2002[7]
• Transparant Prijs 2006 - overall prijswinnaar, meest inzichtelijke en onderscheidende jaarverslag grote charitatieve instellingen[8]
• Transparant Prijs 2007 - overallprijswinnaar, meest inzichtelijke en onderscheidende jaarverslag grote charitatieve instellingen[9]
• Four Freedoms Award 2008 - Freedom from Fear Award[10]
• Carnegie Wateler Vredesprijs 2012

Daarnaast hebben zowel de oprichter Willemijn Verloop als ambassadeur Marco Borsato diverse prijzen en onderscheidingen gekregen voor hun inzet voor War Child.

War Child kent een aantal ambassadeurs die zich op allerlei manieren inzetten voor kinderen in oorlog. Zij bezoeken projectlanden, geven concerten, interviews en organiseren verschillende evenementen.[11]

• Marco Borsato (sinds 1998)
• Ali B (sinds 2003)
• Michaela DePrince (sinds 2016)
• Victor Reinier (sinds 2016)
• Tooske Ragas (sinds 2016)
• Quinty Misiedjan (sinds 2016)
• Britt Scholte (sinds 2016)
• Rens Polman (sinds 2016)
• Niels Oosthoek (sinds 2016)
• Martin Garrix (sinds 2017) als Famous Friend

• War Child Holland