Wandelen

Wandelen is te voet gaan, in het bijzonder (mede) voor het plezier of de sport (in andere gevallen spreekt men vaker van het neutrale lopen). Dat kan op meerdere manieren gebeuren. Van een wandelingetje in het park of bos, tot meerdaagse tochten met een rugzak, waarbij grote afstanden worden afgelegd en wordt gekampeerd. Bij wandelen wordt vaak gebruikgemaakt van routebeschrijvingen en gemarkeerde wandelpaden.

Der Sonntagsspaziergang van Carl Spitzweg

Meerdaagse wandelingen door ruig terrein worden wel trektochten genoemd.

Geschiedenis

Wandelen (te voet gaan) was tot in de negentiende eeuw hét belangrijkste middel om je te verplaatsen. Eind negentiende begin twintigste eeuw kwam er aandacht voor het gezondheids- en recreatieve aspect. Daarbij speelden in Nederland de wandelverslagen van Jacobus Craandijk (1834-1912) een belangrijke rol. In 1909 organiseerde de KNBLO-NL de eerste wandelmarsen of wandelvierdaagsen. Met de ingebruikneming in 1914 van de ANWB Bondswandelweg Amsterdam-Arnhem volgde het eerste recreatieve wandelpad. Na een periode van teruglopende interesse in de jaren vijftig en zestig kwam er begin jaren tachtig hernieuwde wandelbelangstelling. Het Nivon zette nieuwe wandelroutes uit. Het Pieterpad van 1983 bracht een nieuwe generatie op de been. Met het wandelroutenetwerk Oirschot van 2004 werd een nieuwe generatie wandelmogelijkheden geïntroduceerd. De wandelaar kan via een bewegwijzerd knooppuntensysteem een route naar eigen voorkeur samenstellen. Vandaag trekken velen de wandelschoenen aan om alleen of met anderen de buitenlucht in te gaan, maar er zijn ook veel liefhebbers van georganiseerde tochten met grote aantallen deelnemers.

Wandelpaden

In Nederland bestaan netwerken van nationale en regionale wandelpaden, met elk hun eigen markering:

Wandelroutenetwerken

Een nieuwe generatie wandelroutes vormen de wandelroutenetwerken, die naar voorbeeld van het fietsroutenetwerk zijn opgezet.

Wandelmarsen

Nederland

België

Beloningen

Voor het uitlopen van georganiseerde wandelmarsen diverse beloningssystemen. Het bekendste is het wandelboekje van de Koninklijke Wandel Bond Nederland. Na het voltooien van de wandeling worden kilometerstand en datum ingevuld en namens de wandelbond een stempel gezet. Na het lopen van voldoende kilometers kan een medaille worden verkregen.

Minder bekend is het beloningssysteem van Internationale federatie voor volkssport (IVV). Daarnaast hebben veel wandelverenigingen een eigen beloningssysteem. Het is toegestaan om meerdere of alle beloningssystemen in te zetten bij een wandeltocht.

Varia
  • Onderzoek uit 2006 wijst uit dat het looptempo van voetgangers in steden over de hele wereld de afgelopen jaren fors is toegenomen. Als belangrijke oorzaak wordt gezien de toegenomen drukte en stress. Van 32 onderzochte steden loopt men in Singapore het snelst en in Blantyre (Malawi) het langzaamst.[1]
  • Neurowetenschapper Shane M O'Mara bepleit in zijn boek In Praise of Walking. The new science of how we walk and why it’s good for us (2019) een herwaardering van het alledaagse wandelen, waarbij hij de gunstige mentale aspecten benadrukt (Nederlandse vertaling Te voet. Hoe twee benen de mens verder brengen).

Zie ook
Wikibooks heeft meer over dit onderwerp: (Berg)wandelen.
Zie de categorie Hiking van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.