Vitis labrusca

In de 19de eeuw werd Vitis labrusca samen met andere Amerikaanse druivensoorten naar Europa gebracht. Op deze exemplaren bevond zich de druifluis, de druifluis richtte immense schade aan in Europese wijngaarden, aangezien de Europese druif Vitis vinifera niet resistent is.

De Concord is heden ten dage een belangrijk cultuurgewas in de Verenigde Staten. In 1849 werd de Concord druif gekweekt door Ephraim Wales Bull, die met zaden van de wilde V. labrusca aan de slag ging. Genetisch onderzoek heeft aangetoond dat dit een kruising is met Vitis vinifera (1/3).[2] [3]

Het merendeel van de variëteiten produceert rode druiven. Alhoewel er ook witte, zoals Niagara en rozige variëteiten, zoals Catawba, voorkomen.

Eigen aan deze soort is dat wanneer men de bes tussen de vingers neemt en zachtjes duwt, de huid er gemakkelijk afschuift. Waarbij je dus de vruchthuid verwijdert en enkel het vruchtvlees overhoud. Deze eigenschap noemt men 'slip skin' (letterlijk vertaald: slip huid). Een andere unieke eigenschap is de harige onderzijde van het blad, met een dichte bruine of witte beharing.

Zoals andere Amerikaanse druivensoorten heeft Vitis labrusca enige natuurlijke resistentie tegen druivenziekten, zoals de druifluis. Vitis labrusca wordt in de commerciële teelt echter minder vaak gebruikt dan Vitis aestivalis, Vitis rupestris en Vitis berlandieri omdat deze een lagere resistentie bezit en moeilijker op onderstam te enten is.

Volgens A.J. Winkler, een wijnbouwexpert aan de Universiteit van Californië, hebben Vitis labrusca-variëteiten de meest uitgesproken aromas in vergelijking met andere wijndruiven. De beschrijving 'foxy' heeft dan ook niets te maken met het dier, maar dient eerder als een allesomvattend begrip om de unieke geur te beschrijven.[4]

• 
  Jonge Concorddruif
• 
  De bessen

Soorten van het geslacht Vitis
... · V. aestivalis · V. amurensis (Amoerdruif) · V. berlandieri · V. labrusca · V. rupestris · V. vinifera (Wijnstok) · ...