Viridiana
Viridiana[1] is een Mexicaans-Spaanse film van Luis Buñuel uit 1961. De film is gebaseerd op de roman Halma van Benito Pérez Galdós en kan beschouwd worden als een soort vervolg op Nazarín, een andere film van Buñuel naar een werk van Benito Pérez Galdós. De film kreeg in 1961 de Gouden Palm op het filmfestival van Cannes.
Viridiana
| ||||
Regie | Luis Buñuel | |||
Producent | Gustavo Alatriste | |||
Scenario | Julio Alejandro Luis Buñuel | |||
Hoofdrollen | Silvia Pinal Francisco Rabal Fernando Rey Margarita Lozano | |||
Muziek | Gustavo Pittaluga Wolfgang Amadeus Mozart Georg Friedrich Händel Ludwig van Beethoven | |||
Première | ||||
Speelduur | 90 minuten | |||
Taal | Spaans | |||
Land | ||||
Gewonnen prijzen | Palme d'Or, Filmfestival van Cannes | |||
(en) IMDb-profiel | ||||
MovieMeter-profiel | ||||
|
Inhoud
Viridiana gaat binnenkort haar geloften afleggen om zich op te sluiten in een klooster. Zij wil een laatste bezoek afleggen bij haar oom, een welgesteld burger, vooraleer haar geloften uit te spreken. De oom verdooft haar en doet alsof hij haar misbruikt om haar op die manier te bewegen met hem te huwen. Zij weigert echter en de man pleegt, gekweld door spijt, zelfmoord.
Als rijke erfgename samen met een neef, besluit Viridiana niet naar het klooster te gaan en haar leven te wijden aan de armen. Na een feest worden de mensen die zij heeft geholpen dronken, plunderen het huis en trachten hun weldoenster te verkrachten. Zij wordt gered door haar neef en valt voor zijn charmes. Viridiana gaat bij hem en een meid wonen in een driehoeksrelatie.
Commentaar
Buñuel rekent af met de onderdrukking van zijn jeugd en snijdt zijn geliefde thema's aan: seksueel fetisjisme en incest, de hypocrisie van de kerk, de lompheid en zelfgenoegzaamheid van de bourgeoisie, de "laagheid" van het volk.
De scène met Het Laatste Avondmaal waar Christus en zijn apostelen vervangen zijn door bedelaars, is een monument van provocatie gebleven.
Met Viridiana brak Buñuel internationaal door. Voorheen maakte hij alleen abstracte films en documentaires, nu had hij ook een psychologisch drama op zijn naam staan. De Franse filmindustrie zag de commerciële waarde van Buñuels originele cinema en vroeg hem naar Frankrijk te komen. In 1966 keerde hij terug naar Frankrijk om daar, voor een grote studio, grotere en duurdere films te gaan maken, films met grote filmsterren in de hoofdrollen.
Rolverdeling
|
|
Rond de film
- In Cannes lokte de film een schandaal uit, maar kreeg wel de Gouden Palm.
- Zowel het Vaticaan als dictator Franco veroordeelden de film als godslasterlijk. In Spanje werden kopieën van de film in beslag genomen.
Externe links
Bronnen, noten en/of referenties
|
Films onder regie van Luis Buñuel |
---|
Un chien andalou (1929) · L'Âge d'or (1930) · Las Hurdes (1933) · Gran Casino (1947) · El gran calavera (1949) · Los olvidados (1950) · Susana (1951) · La hija del engaño (1951) · Subida al cielo (1952) · Una mujer sin amor (1952) · El bruto (1953) · Él (1953) · La ilusión viaja en tranvía (1954) · Abismos de pasión (1954) · Robinson Crusoe (1954) · Ensayo de un crimen (1955) · El río y la muerte (1955) · Cela s'appelle l'aurore (1955) · La Mort en ce jardin (1956) · Nazarín (1959) · La fièvre monte à El Pao (1959) · The Young One (1960) · Viridiana (1961) · El ángel exterminador (1962) · Le Journal d'une femme de chambre (1964) · Simón del desierto (1965) · Belle de Jour (1967) · La Voie lactée (1969) · Tristana (1970) · Le Charme discret de la bourgeoisie (1972) · Le Moine (1972) · Le Fantôme de la liberté (1974) · Cet obscur objet du désir (1977) |