Vinlandkaart

In 1957 werd de Vinlandkaart aangeboden aan het Brits Museum. Later werd hij aangekocht door Yale en in 1965 werd het bestaan wereldkundig gemaakt, samen met een wetenschappelijke analyse van de kaart.

Al spoedig kwamen er claims dat de kaart een vervalsing zou zijn, op basis van een aantal details in zowel de kaart zelf als de teksten die erop voorkomen. Zo is Groenland afgebeeld als een eiland op ruwweg de juiste positie, in een vorm die opvallend nauwkeurig overeenkomt met de werkelijke vorm. Andere kaarten uit de periode waarin de kaart naar beweerd werd getekend, zo ze Groenland al laten zien, geven het aan als een schiereiland dat vanuit Noord-Rusland over Scandinavië heen buigt.

Latere chemische analyses brachten nog meer twijfelachtige aspecten aan het licht. De bekendste vaststelling is dat de inkt anataas lijkt te bevatten, wat in die vorm slechts sinds ca. 1920 in kleurstof gebruikt wordt (hoewel toevallig gebruik niet uitgesloten kan worden, aangezien anataas in de natuur voorkomt). Ondanks deze en andere aanwijzingen voor valsheid van de kaart is het vraagstuk nog steeds niet definitief beslist, en blijven voor- en tegenstanders bestaan, hoewel de tegenstanders in de meerderheid lijken te zijn.

Mocht de kaart inderdaad een vervalsing zijn, dan is datgene wat de vervalser ermee wilde bereiken op eerlijker wijze reeds verkregen: de Vikingreizen naar Vinland, in de jaren 50 nog onderwerp van discussie, zijn door onder meer de opgravingen in L'Anse aux Meadows nu als feit geaccepteerd. Ook in het tonen van deze reizen op een kaart is de Vinlandkaart niet uniek. De Skálholtkaart uit 1580 toont deze ook, en kent geen twijfels over zijn echtheid. De Vinlandkaart echter, indien hij echt zou zijn, stamt in tegenstelling tot deze kaart van vóór de reizen van Columbus en Cabot.