Vijverloper

De wants wordt 9 tot 12 millimeter lang, en heeft een zeer dun en langwerpig lichaam met lange, sprieterige poten en antennes. De kleur is zwart met een blauwe gloed. De kop is zeer langwerpig, de ogen zijn ongeveer op een derde van de koplengte vanaf het borststuk gepositioneerd.

Deze vrij algemene oppervlaktewants jaagt op insecten die bovenkomen om adem te halen en op in het water gevallen insecten. Hij is overdag actief, en schuilt in snoekkruid, (Pontederia cordata of moerashyacint). Ze vinden hun prooi door af te gaan op trillingen van het wateroppervlak. De vijverloper lijkt uiterlijk enigszins op de beekloper en de schaatsenrijder, maar beide soorten behoren tot andere families. De vijverloper is veel dunner dan de beekloper en heeft geen schokkende voortbeweging zoals de schaatsenrijder. De vijverloper loopt traag en hoog op zijn dunne poten, en houdt zich bij voorkeur in de begroeide oeverzone op. Alle poten worden gebruikt voor de voortbeweging, de prooien (ook watervlooien) worden beslopen en met de lange zuigsnuit leeggezogen.

Ze paren soms in groepen. Allereerst wordt er door het vrouwtje een druppel rubberachtige kleefstof op een plantenstengel of blad geplakt. Daar komt een steeltje aan en daarop komt het ei. Het uitkomende oranje larfje vertoont al veel gelijkenis met het volwassen exemplaar. Ze hebben direct al de vlijmscherpe steeksnuit, die ze zorgvuldig poetsen.

Deze soort komt voor in Europa op stilstaande wateren.

Naast de hier besproken soort Hydrometra stagnorum bestaan er nog meer, sterk gelijkende soorten zoals de kleine vijverloper (Hydrometra gracilenta).