Victor Scheppers

Hij was de jongste uit een welstellend gezin van vier kinderen. Zijn ouders behoorden tot de hogere burgerij.[1] Zijn vader was brouwer. Zijn moeder stierf reeds toen hij nog maar 13 jaar was. Hij volgde eerst onderwijs in Mechelen en daarna tot 1820 in Aalst.

Op 13 april 1832 werd hij door aartsbisschop Engelbertus Sterckx tot priester gewijd. Zijn levensspreuk was Honor Deo, Labor mihi, Utilitias proximo ("God de eer, mij het werk, de naaste het nut"). Scheppers zette zich in voor verwaarloosden, gevangenen, minderjarige delinquenten en kinderen die geen onderwijs konden volgen. Zijn vader, Corneille Jean Joseph Scheppers, was eigenaar van het kasteel Tivoli in Mechelen. Victor Scheppers erfde het buitenverblijf van zijn ouders in de Begijnenstraat te Mechelen. Het was hier dat hij vanaf februari 1835 een middag- en zondagschool oprichtte en godsdienstonderricht gaf aan kinderen en jonge arbeiders van zijn buurt. Hij woonde vanaf 1844 in zijn huis aan de Melaan in het centrum van Mechelen. Kasteel Tivoli werd verkocht om de kosten van Monseigneur Scheppers' erfenis te betalen.

Herdenkingssteen van Victor Scheppers aan het familiegraf aan de kerk van Walem.

Victor Scheppers stierf in 1877 na een tien jaar aanslepende pijnlijke ziekte: hij had graveel (niergruis) en later ook blaasstenen. Hij werd begraven in de grafkelder van de familie in Walem. Op 21 juli 1952 werd zijn stoffelijk overschot overgebracht naar het Scheppersinstituut in Mechelen, waar een speciale grafkapel werd ingericht.[2]

Victor Scheppers stichtte op 25 januari 1839 de congregatie van de Broeders van Onze-Lieve-Vrouw van Barmhartigheid. Deze congregatie richtte zich op zorg voor gevangenen, onderwijs en andere liefdadigheid. Ze gingen wonen in de gevangenissen van Vilvoorde, Aalst en Gent, en in het tehuis voor minderjarige veroordeelden te Sint Hubert. Andere initiatieven zouden volgen. In 1854 werden ze door paus Pius IX uitgenodigd om ook in Rome actief te worden. In 1855 gingen ze ook in Engeland aan de slag.[3]

In 1854 werd de congregatie van Zusters van Onze-Lieve-Vrouw van Barmhartigheid officieel erkend door kardinaal Sterckx. Zij waren vooral actief in de bejaardenzorg en het onderwijs. Zij begonnen in Mechelen, maar later ook in Halle en Walem.

Naast het oprichten van congregaties, nam hij verschillende andere sociale initiatieven. In 1846 richtte hij in Mechelen de Maatschappij van Voorziening op. Dit was een soort ziekenfonds avant la lettre. Mits een kleine bijdrage, konden leden bij ziekte een kleine ziekte-uitkering krijgen.

In 1851 richtte hij in Mechelen het genootschap Sint-Vincentius a Paulo op. Dit bestond uit vooraanstaande burgers die zich inzetten voor de armen.

Omwille van zijn verdiensten verleende paus Pius IX hem op 27 september 1856 de pauselijke eretitel van Geheim Kamerheer en kreeg daarmee de titel van Monseigneur. Bij die gelegenheid koos hij de spreuk In nitore constat ("in schoonheid volharden").

Door de bisschop van Mechelen werd hij benoemd tot ere-kanunnik en in 1862 tot kanunnik titularis van de Sint-Romboutskathedraal.

Op 20 juli 1870 werd hij door de paus benoemd tot Huisprelaat van Zijne Heiligheid.

Op 26 april 1872 werd hij benoemd tot Ridder in de Leopoldsorde.

Op 16 maart 1987 werd hij door paus Johannes Paulus II eerbiedwaardig verklaard.

• Broeders van Onze-Lieve-Vrouw van Barmhartigheid
• Zusters van Onze-Lieve-Vrouw van Barmhartigheid.
• Victor Scheppers in de ODIS