Victor Fatio

De belangstelling voor dieren begon bij Victor Fatio toen hij mee mocht als zijn vader, Gustave Fatio de Beaumont ging jagen. Victor studeerde fysiologie in Zürich, Berlijn en Leipzig en behaalde zo de doctorstitel. In 1862, nadat hij genezen was van buiktyfus, ging hij dierkunde studeren in Parijs bij Henri Milne-Edwards die verbonden was aan het Muséum national d'histoire naturelle.

Fatio deed onderzoek aan de druifluis toen die in 1874 in Zwitserland (ongewild) werd geïntroduceerd. Deze luis Daktulosphaira vitifoliae is zeer schadelijk voor de wijnbouw. Fatio organiseerde in 1877 het eerste internationale wetenschappelijke congres in Lausanne dat gewijd was aan de bestrijding van de druifluis. Na het congres werden de bevindingen als État de la question phylloxérique gepubliceerd en daarna schreef Fatio nog meer artikelen over de druifluis in Zwitserland en in Savoye.

Tussen 1869 en 1904 verscheen zijn belangrijkste publicatie, een standaardwerk over de gewervelde dieren in Zwitserland Faune des Vertébrés de la Suisse. Samen met Theophil Studer (1845–1922) maakte Victor Fatio de Catalogue des oiseaux de la Suisse (Catalogus van de vogels van Zwitserland). Tussen 1889 en 1901 verschenen hiervan de eerste drie delen. De andere 16 uitgaven van deze reeks werden pas in 1956 door andere auteurs uitgegeven.

Fatio is soortauteur van een soort houting (Pfärrig in het Zwitserduits) Coregonus confusus en nog een vijf houtingsoorten uit Zwitsere meren. Hij beschreef verder de woelmuis Pitymys multiplex die in het Nederlands naar hem is vernoemd: Fatio's woelmuis. De houtungsoort Coregonus fatioi (Albock in het Zwitserduits) is in 1997 door de Zwitserse ichtyoloog Maurice Kottelat naar hem vernoemd.

• Instructions sommaires à l'usage des Commissions centrales d'étude et de vigilance du Phylloxera des départements de la Savoie et de la Haute-Savoie. Chambéry, Ménard, 1877. C'est un opuscule destiné à permettre de reconnaître les premières attaques du phylloxéra.
• Die Phylloxera (Reblaus). Kurzgefaßte Anweisungen zum Gebrauche für die kantonalen und eidgenössischen Experten in der Schweiz. Ins Deutsche übertragen von H. Krämer. Aarau, 2. Aufl. 1879
• Catalogue des Oiseaux de la Suisse - 1: Rapaces diurnes / par V. Fatio et Th. Studer. 1889
• Catalogue des Oiseaux de la Suisse - 2: Hiboux et Fissirostres / par V. Fatio et Th. Studer. 1894
• Des diverses modifications dans les formes et la coloration des plumes. (Tiré des Memoires...de Genève tome XVIII, 2ème partie). 1866
• Les campagnols du bassin du Léman. 1867
• Importance d'une assurance mutuelle contre le Phylloxera dans le canton de Genève. 1879
• Faune des Vertébrés de la Suisse - Histoire naturelle des Mammifères. Genève et Bâle. H. Georg, 1869
• Faune des Vertébrés de la Suisse - Histoire naturelle des reptiles et des batraciens. . Genève et Bâle. H. Georg, 1872
• Faune des Vertébrés de la Suisse - Histoire naturelle des Poissons. Ie partie. Genève et Bâle. H. Georg, 1882
• Faune des Vertébrés de la Suisse - Histoire naturelle des Poissons. IIe partie. Genève et Bâle. H. Georg, 1890
• Faune des Vertébrés de la Suisse - Histoire naturelle des Oiseaux Ie Partie. Genève et Bâle. H. Georg, 1899
• Faune des Vertébrés de la Suisse - Histoire naturelle des Oiseaux IIe Partie. Genève et Bâle. H. Georg, 1904

• Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Victor Fatio op de Duitstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.