Viatkogorgon

De sterke, hoge schedel en de enorme hoektanden laten zien dat het een lid van de infraorde Gorgonopsia was. Door deze kenmerken had Viatkogorgon een extreem krachtige beet en kon zonder veel moeite een flinke wond veroorzaken. Hier hielpen ook de hoektanden bij. Viatkogorgon, andere gorgonopsiërs en verwanten als Eotitanosuchus en Biarmosuchus waren de eerste dieren in de aardse geschiedenis die sabeltanden hadden. De afstammelingen van Viatkogorgon en verwanten zijn de zoogdieren. Hoektanden van verschillende soorten zoogdieren vormden zich ook tot sabeltanden. Een voorbeeld is de Smilodon of sabeltandkat. De sabeltanden van dit dier waren echter groter dan die van Viatkogorgon of enig ander bekend dier uit het Perm. Net als de meeste andere dieren met sabeltanden was het een carnivoor of vleeseter. Anders dan carnivore reptielen als theropode dinosauriërs kon men bij Viatkogorgon duidelijke snijtanden en hoektanden zien. De kiezen waren echter nog in ontwikkeling. De schedel was zeer stevig gebouwd en aan de kaken zaten vermoedelijk grote kaakspieren vast. Niet alleen de schedel, maar ook de rest van het lichaam was erg robuust. Hij had een vrij korte staart en de poten stonden recht onder het lichaam. Dit was een teken van snelheid. Het is mogelijk dat Viatkogorgon warmbloedig was en haar had, maar hier zijn geen bewijzen voor gevonden. Erg groot was Viatkogorgon niet voor een gorgonopsiër als je naar de vier meter lange Inostrancevia, uit hetzelfde gebied en dezelfde tijd, kijkt. Viatkogorgon werd ongeveer één meter lang, dat is ongeveer even groot als een herdershond.

Viatkogorgon was waarschijnlijk snel genoeg om niet vanuit een hinderlaag aan te hoeven vallen. Bovendien waren de meeste prooidieren van Viatkogorgon niet erg vlug. Naast rennen kon Viatkogorgon ook goed zwemmen en zelfs in bomen klimmen. Het is niet bekend of Viatkogorgon een solitair dier was of in groepen leefde. Het kan zijn dat het varieerde en dat als Viatkogorgon alleen joeg, hij achter kleinere prooien als anomodonten aan zat en dat hij in een groep op grotere prooien als dicynodonten en pareiasauriërs joeg. Omdat sommige zoogdieren die minder primitief zijn dan Viatkogorgon eieren leggen, is het zeer waarschijnlijk dat Viatkogorgon ook eieren legde. Het is niet bekend hoe Viatkogorgon zijn jongen opvoedde, laat staan of hij zijn jongen zoogde.

Viatkogorgon leefde samen met andere gorgonopsiërs als Inostrancevia en Sauroctonus, cynodonten als Dvinia, dicynodonten als Dicynodon en Diictodon, anomodonten als Suminia en pareiasauriërs als Scutosaurus en Deltavjata. Aan het einde van het Perm stierven Viatkogorgon, alle andere gorgonopsiërs en andere dieren als pareiasauriërs en anomodonten uit om onbekende reden. Alleen de cynodonten en de dicynodonten overleefden. Na de grote uitsterving werd de rol van toproofdier, die in het Perm aan Viatkogorgon en andere gorgonopsiërs toebehoorde, ingenomen door de cynodonten en later ook door de eerste dinosauriërs.