Vera Lynn

Vera Lynn werd geboren als Vera Margaret Welch in East Ham te Londen. Zij gebruikte de meisjesnaam van haar grootmoeder als artiestennaam. Ze begon met optreden als zevenjarige en trad voor het eerst voor de radio op in 1935, bij het destijds beroemde orkest van Joe Loss.

In 1940 kreeg Lynn haar eigen radioprogramma, Sincerely Yours, waarin zij boodschappen doorgaf aan soldaten in het buitenland en verzoeknummers zong. Ze bezocht ook ziekenhuizen om jonge moeders te interviewen en hun berichten aan hun echtgenoten overzee door te zenden, en trad op voor Britse soldaten, bijvoorbeeld in het toenmalige Birma. In 1939 nam ze het nostalgische We'll Meet Again op, dat goed bleek aan te slaan bij de velen die tijdens de oorlog van hun geliefden gescheiden waren. We'll Meet Again en haar The White Cliffs of Dover behoren tot de beroemdste liederen uit die jaren.

Na de bevrijding werd Lynn de eerste Britse artiest die de top van de Amerikaanse hitparade bereikte, met het lied Auf Wiederseh'n Sweetheart. Ook had ze succes met hits als Forget-Me-Not en My Son, My Son.

In 1975 werd Lynn in de adelstand verheven. Nadat bij haar borstkanker werd geconstateerd, richtte zij een liefdadigheidsorganisatie op.

Jarenlang was Lynn regelmatig te zien bij herdenkingen van de Tweede Wereldoorlog; zij werd bijna de officieuze woordvoerder van de Britse veteranen. In 1985 trad ze in Nederland op tijdens het officiële concert ter gelegenheid van 40 jaar bevrijding. In 1992 trad zij op op het bordes van het Airborne Museum in Oosterbeek. In 1995 trad zij op bij Buckingham Palace ter gelegenheid van de vijftigste Victory in Europe Day. Tien jaar later was zij nog te gast bij een vergelijkbaar feest op Trafalgar Square, maar zingen deed zij toen niet meer. Wel hield zij een toespraak waarin ze de veteranen van de Tweede Wereldoorlog prees en jongere generaties opriep om zich hun offer te blijven herinneren.

Vera Lynn (2009)

In 2009 maakte Lynn haar comeback in de Britse hitlijsten. Met haar verzamelalbum We'll Meet Again - The Very Best of Vera Lynn haalde zij de album Top 20. Lynn was daarmee de oudste nog in leven zijnde zangeres die de Britse hitparade bereikte. In juli 2016 werd zij op 99-jarige leeftijd benoemd tot lid van de Orde van de Broeders van de Eer.

Drie dagen voor haar honderdste verjaardag verscheen het verzamelalbum Vera Lynn 100, bestaande uit zowel klassiekers als nooit eerder uitgebrachte nummers. Haar eeuwfeest werd gevierd met een benefietconcert in het London Palladium.[1]

Ze promoot meerdere liefdadigheidsorganisaties, onder meer 'Help for Forgotten Allies', die weduwen ondersteunt van soldaten die tijdens de Tweede Wereldoorlog in Birma vochten.[2]

Vera Lynn (1941)

• In 1985 werd Lynn geridderd tot Commandeur in de Orde van Oranje-Nassau.
• Pink Floyd schreef het lied Vera van het album The Wall over Lynn. In de op de plaat gebaseerde filmmusical is haar kerstlied The Little Boy That Santa Claus Forgot te horen in de openingsscène.
• Gary Numan zingt in zijn nummer War songs: "Old men love war songs, I'm Vera Lynn".
• In 1974 nam Lynn Give me your hand op, een Engelse versie van het lied Geef me je hand van Toon Hermans.

• (en)  Vera Lynn in de Internet Movie Database

Zie de categorie Vera Lynn van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.