Vera Dua

Dua was in haar jeugd, begin jaren 70, lid van de Belgische Jeugdbond voor Natuur (BJN), waarin ze vooral actief was als vogelkijkster. In 1975 studeerde ze af als landbouwkundig ingenieur, specialisatie waters en bossen, en behaalde elf jaar later een doctoraat in de landbouwwetenschappen. In de periode 1981-1986 was ze wetenschappelijk medewerker aan de Universiteit Gent. In 1986 ging ze aan de slag als ambtenaar bij het toenmalige Waters en bossen (het huidige Agentschap voor Natuur en Bos) van het toenmalige Aminal, de administratie voor milieu, natuur-, land- en waterbeheer. Dit deed ze tot in 1991. Sinds 1984 is Dua lid van Agalev, waar ze aan de wieg stond van de vrouwengroep binnen de partij. In 1989 veroverde ze een zitje in de Gentse gemeenteraad, waar ze bleef zetelen tot in 1991.

In 1991 werd Dua voor het kiesarrondissement Gent-Eeklo verkozen in de Kamer van volksvertegenwoordigers. In de periode januari 1992-mei 1995 had ze als gevolg van het toen bestaande dubbelmandaat ook zitting in de Vlaamse Raad. De Vlaamse Raad was vanaf 21 oktober 1980 de opvolger van de Cultuurraad voor de Nederlandse Cultuurgemeenschap, die op 7 december 1971 werd geïnstalleerd, en was de voorloper van het huidige Vlaams Parlement. Bij de eerste rechtstreekse verkiezingen voor het Vlaams Parlement van 21 mei 1995 werd ze verkozen in de kieskring Gent-Eeklo. Daar voerde ze onder andere oppositie tegen toenmalig Vlaams minister van Landbouw Theo Kelchtermans (CVP). In 1995 liet ze zich opmerken door in de Stille Oceaan te protesteren tegen Franse atoomproeven op het eiland Moruroa. Tussen juni 1995 en juli 1999 werd ze door het Vlaams Parlement aangewezen als gemeenschapssenator in de Senaat.

Na de verkiezingsoverwinning van 13 juni 1999 bleef ze tot midden juli nog even Vlaams volksvertegenwoordiger en volgde ze op 13 juli 1999 Theo Kelchtermans op als Vlaams minister van Landbouw en Leefmilieu. Ze streefde als minister naar de uitbreiding van de natuurgebieden. Verder wilde ze de mestoverschotten sterk beperken. Daardoor kreeg ze het soms aan de stok met de landbouwers. Onder haar signatuur voerde de Vlaamse regering de gezondheidstest op pasgeborenen in.

Na de zware verkiezingsnederlaag van Agalev bij de federale verkiezingen van 18 mei 2003 stapte ze op als Vlaams minister en ging ze terug zetelen in het Vlaams Parlement. Ze werd als minister opgevolgd door partijgenoot Ludo Sannen. Ook na de volgende Vlaamse verkiezingen van 13 juni 2004 bleef ze Vlaams volksvertegenwoordiger tot juni 2009. Tussen juli 2007 en juni 2009 werd ze door het Vlaams Parlement opnieuw aangewezen als gemeenschapssenator.

Op 15 november 2003 werd ze de eerste voorzitster van de tot Groen! omgevormde partij. In november 2007 stond ze deze zetel af aan Mieke Vogels.

In juni 2009 trok ze niet langer de lijst voor Groen! voor de Vlaamse verkiezingen en stopte met de nationale politiek. Ze bleef wel actief als gemeenteraadslid in Gent, een functie die ze van 2007 tot 2011 opnieuw uitoefende. Bij haar laatste verkiezingen in 2006 haalde de groene partij 12,8 procent in Gent. Dat was toen een van de beste resultaten van de partij in Oost-Vlaanderen.

Sinds 2011 is Dua onbezoldigd academisch consulent bij het Centrum voor Duurzame Ontwikkeling (CDO) aan de UGent.[2] Dat jaar besloot ze ook te stoppen met de lokale politiek om zich vanaf dan uitsluitend toe te leggen op duurzame ontwikkeling. Paul Pataer was haar opvolger als gemeenteraadslid.[3]

Eind maart 2013 koos de algemene vergadering van Bond Beter Leefmilieu Vera Dua als voorzitter.[4]

• Lijst van Bekende Jeugdbonders

	Groen
Partijsecretarissen en -voorzitters: Dirk Holemans · Vera Dua · Mieke Vogels · Wouter Van Besien · Meyrem Almaci Fractievoorzitters: Kamer: Kristof Calvo · Senaat: Hélène Ryckmans · Vlaams Parlement: Björn Rzoska · Brussels Parlement: Arnaud Verstraete Ministers: Brussels: Elke Van Den Brandt Voorgangers: Anders Gaan Leven (Agalev) · Sociaal-Liberale Partij (SLP) Nevenorganisaties: Jong Groen · GroenPlus Gelieerde organisaties: Ecolo · EGP · Global Greens