Veenbesblauwtje

De imago heeft een voorvleugellengte van zo'n 14 millimeter. Het mannetje heeft van de bovenkant diep violetblauwe vleugels, bij het wijfje zien we bruin met een vage blauwe bestuiving op de achtervleugel. De grote oranje met blauwe vlek aan de rand van de onderkant van de achtervleugel is kenmerkend voor deze soort.

De vlinder komt voor in Noordoost Europa, de Alpen, Noord-Azië, Japan, Korea en het noordwesten van Noord-Amerika.

Het veenbesblauwtje komt in Nederland alleen nog voor in Drenthe en Zuidoost-Groningen. In 1995 is ook een veenbesblauwtje waargenomen in het Fochteloërveen, op zeker 15 kilometer van de bekende vliegplaatsen. Omdat de soort zeer honkvast is, is de herkomst van deze vlinder onduidelijk. Hij staat op de rode lijst als ernstig bedreigd. In België komt de soort niet voor. Het leefgebied is hoogveen, liefst met bos eromheen.

De vlinder is te zien van begin juni tot halverwege augustus, vooral van 21 juni tot 10 juli, in één generatie.

De rups groeit eerst in de zomer, dan eet hij bladeren. Tussen de bladeren overwintert de halfvolgroeide rups. In het voorjaar eten de rupsen weer verder, en eten dan bloemknoppen, uitlopers en vruchtbeginsels.

De waardplanten in Nederland zijn kleine veenbes, en soms kraaihei. Daarbuiten ook blauwe bosbes en de andere veenbes- en Empetrum-soorten.

• Albulina optilete optilete
  • = Lycaena uralensis Seitz, 1909
  • = Vacciniina medea Higgins, 1934
• Albulina optilete cyparissus (Hübner, 1813)
• Albulina optilete daisetsuzana (Matsumura, 1926)
  • = Lycaena optilete kurilensis Matsumura, 1927
  • = Lycaena optilete kamuikotana Matsumura, 1928
  • = Lycaena nemoptilete (Bryk, 1942)
• Albulina optilete shonis (Matsumura, 1927)
  • = Albulina amurica Kurenzov, 1970
  • = Albulina sakhalensis Kurenzov, 1970
• Albulina optilete sibirica (Staudinger, 1892)
• Albulina optilete yukona (Holland, 1900)

• 
  Paring

• Veenbesblauwtje bij de Vlinderstichting.