Vanessa-Mae

Vanessa-Mae (Chinees: 陈美, Chén Měi), volledige naam Vanessa-Mae Vanakorn Nicholson (Singapore, 27 oktober 1978) is een Britse, internationaal bekende muzikante en violiste in de klassieke en popmuziek. Ze omschrijft haar stijl zelf als "techno-akoestische fusion voor viool".

Vanessa-Mae
Vanessa-Mae in de Royal Festival Hall in London op 21 oktober 2004
Algemene informatie
Volledige naamVanessa-Mae Vanakorn Nicholson
Geboren27 oktober 1978
GeboorteplaatsSingapore
LandVerenigd Koninkrijk
Werk
Jaren actief1990-heden
Genre(s)techno-akoestische fusion
Beroepviolist
Instrument(en)viool en elektrische viool
Label(s)Sony Classical/SME
Virgin/EMI
EMI Classics
(en) IMDb-profiel
(en) Allmusic-profiel
(en) Last.fm-profiel
Portaal    Muziek

Naast haar muzikale carrière nam ze deel aan de Olympische Winterspelen 2014. Later dat jaar zou blijken dat ze daarvoor valsgespeeld had tijdens de kwalificatietoernooien echter dit werd door het internationale Hof van Arbitrage voor Sport ongedaan gemaakt[1].

Levensloop

Ze is de dochter van een Chinese moeder en Thaise vader. Nadat haar ouders uiteen waren gegaan, huwde haar moeder met de Engelsman Graham Nicholson. Ze groeide op in Londen en heeft de Britse nationaliteit.

Ze leerde vanaf driejarige leeftijd piano spelen en viool vanaf haar vijfde. Ze was de jongste vioolsoliste die zowel Tsjaikovski als Beethoven concerto's opnam, en dit op 13-jarige leeftijd.

Ze genoot relatief grote bekendheid in het Verenigde Koninkrijk tijdens haar kindertijd door haar regelmatig optreden op televisie (bijvoorbeeld in Blue Peter), meestal met erg traditionele muziek en stijl. In 1988, op tienjarige leeftijd, kon ze reeds bij vermaarde orkesten spelen, zoals het London Philharmonic Orchestra.

Tijdens haar adolescentie brak zij met de invloed van haar ouders, en werd bekend door haar opvallende, sexy stijl in muziekvideo's. Vanessa-Mae verscheen op het album The Velvet Rope van Janet Jackson, waar ze een vioolsolo speelde in het nummer "Velvet Rope". Vanessa-Mae's compositie Happy Valley was op 1 juli 1997 de officiële hymne bij de hereniging van Hongkong met China.

Sommige critici geven aan dat Vanessa-Mae's technische en muzikale kwaliteiten eigenlijk weinig spectaculair zijn en dat ze slechts een typisch product is van een muziekindustrie die haar seksuele uitstraling wil gebruiken om klassieke muziek te commercialiseren. Anderen vinden dat ze de klassieke muziek een slechte dienst bewijst. Die critici biedt ze weerwoord door te stellen dat zij te traditioneel en te elitair zijn, omdat ze haar fusie van klassieke muziek en popmuziek niet kunnen appreciëren of zelf geen muziek kunnen spelen en daarom hun toevlucht zoeken tot rancuneus cynisme.

In april 2006 werd Vanessa-Mae door de Sunday Times Rich List 2006 genoemd als rijkste jonge entertainer in het Verenigd Koninkrijk.[2]

Olympische Spelen 2014

Vanessa-Mae vertegenwoordigde Thailand bij de Olympische Winterspelen 2014. Ze kwam uit op het onderdeel reuzenslalom. Zij werd 67e en laatste.[3]

In november 2014 werd ze voor vier jaar geschorst door de internationale skibond FIS toen zij vaststelden dat ze resultaten tijdens races in Slovenië vervalst zou hebben om deel te nemen aan de Olympische Spelen.[1] Deze schorsing hield geen stand: op 19 juni 2015 werd de schorsing ongedaan gemaakt door het internationale Hof van Arbitrage voor Sport op basis van gebrek aan bewijs.[4]

Discografie

  • Violin (1990)
  • My Favourite Things: Kids' Classics (1991)
  • Tchaikovsky & Beethoven Violin Concertos (1991/1992)
  • The Violin Player (1994)
  • The Violin Player: Japanese Releases (1995)
  • The Alternative Record from Vanessa-Mae (1996)
  • The Classical Album 1 (12 november 1996)
  • China Girl: The Classical Album 2 (1 januari 1997)
  • Storm (1 januari 1997)
  • The Original Four Seasons and the Devil's Trill Sonata: The Classical Album 3 (16 februari 1999)
  • The Classical Collection: Part 1 (2000)
  • Subject to Change-Vanessa-Mae (17 juli 2001)
  • The Best of Vanessa-Mae (5 november 2002)
  • The Ultimate (1 januari 2003)
  • Choreography (2004)
  • The Platinum Collection (2007)
  • Greatest Hits (2008)
  • The Best (2010)
  • My New Classic (2012)
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.