Val Page

Page ging in de leer bij John Prestwich, wiens JAP-inbouwmotoren tot de top van de wereld behoorden. Motorfietsfabrikanten die veel waarde aan kwaliteit, vooraanstaande techniek en schoonheid hechtten, kozen voor deze motorblokken. Val Page ontwikkelde er wegracemotoren voor o.a. Bert le Vack. Ook de V-twins die door Brough Superior in de topmodellen SS 80 en SS 100 werden gebouwd waren van de hand van Page.

In 1925 kwam Page in dienst bij Ariel, waar hij chef-constructeur werd. Hij ontwikkelde een nieuw motorblok, maar pas in 1927 was er een geschikt frame klaar. Toen was de basis gelegd voor de Ariel Red Hunter. Deze bleef in productie tot in 1959, toen Ariel stopte met de productie van viertaktmotoren. Ook de Ariel Leader uit de jaren vijftig was een ontwerp van Page. Page was bij Ariel leermeester van Bert Hopwood, terwijl in 1928 ook Edward Turner, die de Square Four had ontworpen, zich bij Ariel meldde. Daarmee waren waarschijnlijk de drie beste motorontwerpers van Engeland bij elkaar gebracht.

In 1932 werd Page chef-constructeur bij Triumph, waar hij verschillende motorfietsen ontwikkelde. Hierbij waren 150 cc tweetakten en 250-, 350 en 500 cc viertakten. Het 250 cc-model had dezelfde maten als de latere 500 cc Speed-Twins, die met hun twee cilinders eigenlijk als "dubbele 250" waren gebouwd. Deze Speed Twins ontwikkelde Page samen met Edward Turner, die in 1936 directeur van Triumph was geworden.

Vlak voor de Tweede Wereldoorlog verhuisde Page opnieuw, ditmaal naar BSA in Birmingham. Opnieuw kwam er een beroemde motorfiets uit zijn handen. Hij ontwikkelde de militaire BSA M20 en uit de BSA Empire Star ontwikkelde hij de bekendste BSA, de Gold Star.

Na de oorlog ging Page terug naar Ariel, waar hij onder meer (samen met Bernard Knight) de Ariel Leader ontwikkelde.