Ulrich Ochsenbein

Ochsenbein was de zoon van een landbouwer en paardenhandelaar. Hij doorliep het gymnasium in Biel en studeerde rechten in Bern. Nadien opende hij in 1835 samen met zijn zwager, Eduard Sury een advocatenkantoor in Nidau.

Samen met Jakob Stämpfli stond Ochsenbein aan het hoofd van de Berner radicalen. Van 1845 tot 1846 vertegenwoordigde hij de radicale partij in de Grote Raad (kantonnaal parlement) van Bern. In 1846 werd hij gekozen in de grondwetgevende vergadering van Bern. In die functie was hij medeverantwoordelijk voor de opstelling van de liberale grondwet van het kanton.

Van 1846 tot 1848 zat hij in de Regeringsraad van Bern. Van 28 mei 1847 tot 5 november 1847 en van 2 december 1847 tot 31 mei 1848 was hij voorzitter van de Regeringsraad.

Tijdens de Sonderbund-oorlog diende Ochsenbein als kolonel[1] in het leger van de protestantse kantons. Na de overwinning vertegenwoordigde hij Bern in de Tagsatzung waar de fundamenten werden gelegd voor de moderne Zwitserse bondsstaat.

In 1848 werd hij in de eerste Bondsraad gekozen. Als leidinggevend politicus op kantonnaal én federaal niveau nam hij nu een middenpositie in tussen de radicalen en conservatieven. Door dit standpunt maakte hij zich bij beide partijen niet geliefd. Om die reden werd hij in 1854 ook niet herkozen. Tijdens zijn lidmaatschap van de Bondsraad beheerde Ochsenbein het Departement van Militaire Zaken. In 1854 was hij vicepresident van de Bondsraad.

Na zijn aftreden ging Ochsenbein in dienst in het Franse leger van keizer Napoleon III. Dienst nemen in een buitenlands leger was toen nog niet verboden. Tijdens zijn studie aan de hogeschool van de generale staf van Zwitserland (1845) en zijn aanvoerdersfunctie tijdens de Sonderbund-oorlog (1847) had Ochsenbein zich al een kundig militair betoond. In 1855 werd hij brigadegeneraal en in 1871 divisiegeneraal in het Franse leger. Ochsenbein was niet altijd in Frankrijk, in de perioden dat hij in Zwitserland was leefde hij op zijn landgoed in Seeland.

Na 1871 werkte hij aan zijn terugkeer in de politiek (hij genoot nog steeds veel aanzien in Bern) en sloot hij zich aan bij de conservatieve Bernischen Volkspartei van Ulrich Dürrenmatt. Hij speelde echter geen rol meer in de politiek, noch op kantonnaal, noch op federaal niveau.

• Lijst van bondspresidenten en vicepresidenten van Zwitserland
• Jakob Stämpfli

• Biografisch materiaal + foto op admin.ch
• Biografie in het Historisch Woordenboek van Zwitserland.