U 64 (Kriegsmarine)
De U-64 was een Duitse onderzeeboot van de Kriegsmarine tijdens de Tweede Wereldoorlog. De U-64 was een type IXB U-boot die tijdens de Duitse Inval in Noorwegen op 13 april 1940 tot zinken werd gebracht, met weinig slachtoffers. De commandant was kapitein-luitenant-ter-zee Georg-Wilhelm Schulz. Het schip zonk bij benadering op positie 68°29' NB en 17°30' OL.
Geschiedenis
De U-64 lag voor anker in de Herjangsfjord bij Bjerkvik, in de buurt van de Noorse stad Narvik, toen de boot werd aangevallen door een Walrus-vliegtuig van het Britse slagschip HMS Warspite en een Swordfish-vliegtuig L 9767, opgestegen van een Brits vliegdekschip. Het Walrus-vliegtuig bestookte de onderzeeër met dieptebommen van het kaliber 350-pounder-bommen.
Het gevolg was dat het schip tot zinken werd gebracht. Er vielen acht doden maar 38 bemanningsleden, alsook hun commandant Georg-Wilhelm Schulz, overleefden het.
De manschappen die het bombardement hadden overleefd wisten een vrije opstijging naar de oppervlakte te maken, door het mangat van de commandotoren. Ze werden uit het water opgepikt door mannen van de Duitse bergtroepen, zogenaamde Bergjägers. In juni 1940 nam de bemanning het embleem "Edelweiss" over voor hun toekomstige nieuwe boot, de U-124. Commandant Johann Mohr bracht het embleem aan op beide zijden van de commandotoren. Ze hoopten dat de "Edelweiss", hen in de loop van de toekomst, nog geluk zou brengen zoals bij de U-64.
Het wrak van de U-64 werd in 1957 opgetakeld en op sleeptouw genomen. Door het aanstaande krabbend anker zonk de onderzeeër weer, ergens voor de kust van Helgeland in Noorwegen.