U 641 (Kriegsmarine)

Tegen half januari 1944, na een rustperiode voor de U-bootbemanningen, had groot-admiraal Dönitz een half dozijn onderzeeërs posities laten kiezen op een linie die zich uitstrekte van de Faeröer in het noorden tot aan Brest in het zuiden. De boten die patrouilleerden met een tussenruimte van ong. 30 mijl, bleven onder water behalve wanneer ze hun batterijen moesten opladen. Onder die omstandigheden hadden ze maar een heel kleine kans een konvooi te verkennen, maar die taak rustte nu grotendeels op de Luftwaffe, waarvan de zichtrapporten aan de U-boten werden doorgegeven. Het was niet de schuld van de U-bootwapen dat dit plan nooit goed uit de verf kwam. Diverse zichtrapporten kwamen door, maar in alle gevallen was het resultaat hetzelfde.

17 januari 1944 - Duitse vliegtuigen pikten een konvooi op en de U-boten kregen bevel aan te vallen, maar de vliegtuigen hielden geen contact met de vrachtschepen en slechts één U-boot wist het konvooi te bereiken voor elk spoor van de positie van het konvooi verloren gegaan was. Dat was de U-641 die het konvooi volgde en naderbij kwam geslopen in drie dagen, met de hoop dat de anderen hem zouden volgen.

19 januari - De U-641 besloot niet langer te wachten op de 'wolfsbende' en ging vermetel op eigen houtje de aanval in te zetten, daar de anderen wegbleven. Ook met het vooruitzicht het konvooi kwijt te spelen, en toch nog iets op zijn palmares een vrachtschip te doen kelderen. De U-641 had nog geen enkel vijandelijk schip doen zinken, maar helaas, hij zou het nooit doen. De U-641 werd opgespoord en verrast door de aanstormende Britse korvet HMS Violet die hem onmiddellijk met dieptebommen bestookte. De U-641 ging reddeloos en roemloos ten onder, met de gehele bemanning.

20 januari - Dönitz gaf de patrouilles bevel dichter naar de kust van Ierland te komen, maar zijn berichten werden door de Britse Admiraliteit onderschept, en zware concentraties van vliegtuigen namen posities in op vliegvelden in Ierland.

27 januari - De Britten hoorden verkenningsvliegtuigen van de Luftwaffe, de posities doorgeven van twee grote konvooien en konden meteen aan de slag gaan.

28 januari - Massaal stegen 's morgens vliegtuigen op vanaf de Ierse vliegvelden en werden de U-boten, die naar de konvooien op zoek gingen, zelf ontdekt door de geallieerde vliegtuigen. De U-271 en de U-571 gingen voorgoed naar de zeebodem door hun bommen. Onmiddellijk zagen de andere U-boten van de aanval af, maar de vliegtuigen bleven hen volgen toen ze naar het westen probeerden te ontsnappen.

31 januari - Met die achtervolging spoorden de vliegtuigen de Duitse onderzeeboten op en vonden de U-592, die meteen een massale aanval moest ondergaan en uiteindelijk er onder bezweek.

Gezonken op 19 januari 1944 in de Noord-Atlantische Oceaan, ten zuidwesten van Ierland in positie 50°25' N. en 18°49' W. door dieptebommen van de Britse korvet HMS Violet. Commandant Horst Rendtel en zijn 50 bemanningsleden kwamen hierbij allen om.

• Uboat.net^{[dode link]}
• HMS Violet (K 35)^{[dode link]}