U 463 (Kriegsmarine)

5 mei 1943 - Ondanks het weinig bemoedigende resultaat, waarvan vanaf 5 mei tot 10 mei, vier U-boten tot zinken werden gebracht, tegen een aanval op konvooi ONS-5, waarvan vreemd genoeg, geen enkel koopvaardijschip tot zinken werd gebracht, ontplooide Dönitz zijn strijdkrachten onmiddellijk voor de volgende aanval, maar het resultaat daarvan was niet veel beter. Maar, tegen dat konvooi ONS-5 de Noord-Amerikaanse havens bereikte, waren twaalf vrachtschepen in de golven verdwenen en waren er in totaal zeven onderzeeërs vernietigd, tegen deze operatie-konvooi ONS-5.

10 mei - Het snelle konvooi HX-237 voer onder bescherming van de Britse carrier HMS Biter, en de U-boten wisten slechts drie schepen tot zinken te brengen. Daarentegen werden drie U-boten vernietigd, één door op de kust gestationeerde vliegtuigen en de derde in gecombineerde aanvallen van vliegtuigen en oppervlakteschepen. Zodra meer patrouillerende vliegtuigen van bases op het vasteland aan de verdediging konden deelnemen, kreeg HMS Biter opdracht het langzame konvooi SC-129 te beschermen, dat door een andere 'wolfsbende' bedreigd werd. Deze keer gingen twee vrachtschepen verloren, maar de escorteschepen vernietigden twee onderzeeboten en beschadigden diverse anderen.

16 mei - Een Handley Page Halifax-bommenwerper bracht een "melkkoe", de U-463 tot zinken. De U-boot-tanker was met een kostbare lading brandstof voor de opererende onderzeeërs op weg naar de Atlantische scheepvaartroute. De onderzeeboottanker werd echter verrast door het nieuwe geallieerde radarsysteem. De volgeladen U-boottanker kreeg de volle laag van het Britse vliegtuig. Deze dropte fatale dieptebommen op de tankeronderzeeboot, zodat die onmiddellijk zonk met alle hens aan boord. Een enorme olievlek markeerde de plaats waar de onderzeeboot-tanker gezonken was. 600 ton stookolie dreef aan de oppervlakte en temperde de golven.

15 tot 20 mei 1943 - Voorlopig was de stand gelijk, maar de U-boten waren wel aan de verliezende hand, en ze kregen er flink van langs van de escorteschepen van hun volgende slachtoffer, konvooi SC-130. Maar wie werd het slachtoffer ? Vier 'wolfsbenden' vielen aan tussen 15 en 20 mei. Ze slaagden er niet in ook maar één enkel vrachtschip tot zinken te brengen, maar wel werden er vijf U-boten vernietigd. Zoals bleek was konvooi SC-130 het laatste Noord-Atlantische konvooi dat ernstig door U-boten werd bedreigd, want groot-admiraal Dönitz kon zich zulke verliezen niet langer veroorloven. Aangezien gebleken was dat vijandelijke vliegtuigen zijn onderzeeërs met radar konden opsporen, aangezien de escorteschepen bewezen hadden dat ze met U-boten die opgespoord waren, wisten af te rekenen, wist de Duitse Admiraliteit dat hij zich, voorlopig althans, uit de strijd zou moeten terugtrekken; en van een hervatting van de strijd zou pas sprake kunnen zijn als de U-boten geleerd hadden de nieuwe afweersystemen weten te accepteren en er doeltreffend op te antwoorden.

De U-463 werd tot zinken gebracht op 16 mei 1943 in de Golf van Biskaje in positie 45°57' N. en 11°40' W., door dieptebommen van een Britse Handley Page Halifax-vliegtuig (Squadron 58/R). Hierbij vielen 57 doden waaronder korvettenkapitein Leo Wolfbauer.

(Laatste herziening door FDS/NHB gedurende april 1990). Gezonken 16 mei 1943 in de Noord-Atlantische Oceaan, Het Kanaal, in positie 45°28' N. en 10°20' W., door dieptebommen van een Britse Handley Page Halifax-vliegtuig (Squadron 58/M). Deze aanval was in de plaats gericht tegen de U-266.

• Uboat.net
• HMS Biter (D 97)^{[dode link]}
• Handley Page Halifax^{[dode link]}