USS Oklahoma (1916)

De USS Oklahoma (BB-37) was een slagschip van de Amerikaanse marine in het begin van de Tweede Wereldoorlog. Op 7 december 1941 werd ze in de haven van Pearl Harbor aangevallen door de Japanse Keizerlijke Marine-Luchtmacht. Samen met de USS Arizona (BB-39) ging ze voorgoed verloren.

USS Oklahoma (BB-37)
De gekapseisde USS Oklahoma en daarachter de USS Maryland
De USS Oklahoma wordt weer rechtgetrokken (maart 1943)
Het wrak van de USS Oklahoma naast de grotere USS Wisconsin (BB-64) (november 1944)

Aanval op Pearl Harbor

Bij de eerste Japanse aanval omstreeks 08.00 u. op de zondagmorgen van 7 december 1941, werd de Amerikaanse vloot in Pearl Harbor verrassend aangevallen. Bij deze eerste aanvalsgolf werden de slagschepen USS California (BB-44), de USS West Virginia (BB-48) en de USS Oklahoma (BB-37) door één of meerdere torpedo's getroffen door Japanse Nakajima B5N "Kate"-vliegtuigen van squadron-leider Murata. De USS Oklahoma lag als eerste schip, aan de buitenzijde naast de USS Maryland (BB-46), van de meerlinie van 8 oorlogsschepen. Hij kreeg ook als eerste schip enkele torpedo's te incasseren aan bakboordzijde.

Die zondagmorgen waren de schoonmaakploegen aan dek bezig toen de aanval begon. De patrijspoorten stonden open voor verluchting van de slaapvertrekken van de manschappen en eveneens om meer licht binnen te krijgen voor een inspectieronde van de officieren van wacht. Dit zou mede ook de oorzaak zijn van het vlugge binnenstromen van water na de torpedering. De USS Oklahoma begon te kapseizen zodat de manschappen aan dek zich overal moesten vastklampen om niet in het water te vallen. Velen die bij de marine waren, konden niet of amper zwemmen en dit was veelvoorkomend vóór en vlak na de oorlog. Terwijl de manschappen zich vastklampten lagen ze onder vuur van de Zero's. Velen schoven getroffen door kogels van het dek in het water. Anderen lieten zich vrijwillig in het water vallen om snel weg te zwemmen van het wrak. De bovenbouw kwam in het water zodat menige matrozen eronder kwamen en verdronken. Weer anderen werden naar onder gezogen door het zinkende schip en verdronken eveneens. Degenen die toch boven water kwamen, zwommen midden in de stookolie, die gelukkig nog niet in brand stond op dit moment.

Voor degene die binnen waren in het langzaam rondtollende slagschip, was de situatie rampzalig. De lichten vielen uit en het water stroomde binnen via de patrijspoorten. Velen zochten tevergeefs naar de uitgangen en waadden zich door het stijgende water. Door het overhellen van het getroffen schip, werd de normale binnenbouw voor de ongelukkigen gezichtsbedrog, zodat velen niet meer wisten wat en waar de boven of onderkant was. Velen verdronken omdat ze geen uitweg vonden in het duister.

De USS Oklahoma kapseisde langszij de USS Maryland die aan de pierkade gemeerd lag. Dit slagschip brandde eveneens door de bomtreffers van de Japanse duikbommenwerpers. Op dit moment explodeerde de USS Arizona die in derde linielengte aan de pierkade lag. Het bleek dat de Japanners de buitenkant liggende oorlogsschepen torpedeerden en aan de binnenzijde liggende slagschepen met bommen bestookten. Toen de USS Arizona in de lucht vloog, lagen er meer dan 1.000 manschappen dood in het verwrongen wrak. Brandende stookolie van het wrak verspreidde zich over het water.

Het grootste deel van de bemanning zat gevangen in de gekapseisde USS Oklahoma. Méér dan 400 manschappen kwamen daarbij om. Maar 42 mensen werden er gered door werklui van de marinescheepswerf, die een gat brandden in de pantserplaten van het slagschip. Op de naar boven gekeerde bodem van de USS Oklahoma waren reddingsploegen bezig, gaten te maken om de mannen te bevrijden die in het casco opgesloten zaten. Met behulp van metalen voorwerpen gaven ze signalen dat er nog leven was onder de romp.

Definitieve einde

De USS Oklahoma stond onder commando van kapitein-ter-Zee H. D. Bode en werd op 7 december getroffen door vijf vliegtuigtorpedo's die het schip lieten kapseizen. Eveneens werd het voortdurend gemitrailleerd door de Japanners. De totale verliezen waren 415 manschappen en 14 marineofficieren voor 429 doden van de 1.374 koppige bemanningsleden die tijdelijk buiten strijd waren, door verwondingen en verlies van hun schip.

De berging en het lichten van het wrak begon in maart 1943. Het werd niet volledig hersteld, maar werd buiten dienst gezet op 1 september 1944 en uiteindelijk geschrapt van de marinescheepslijst op 5 december 1946. Het zonk in een zware storm op 7 mei 1947, 550 mijl buiten Hawaï toen het naar een sloper in San Francisco werd gesleept.

Identificatie slachtoffers

In 2015 werden 388 anonieme militairen die op Hawaï lagen begraven opgegraven. De lichamen werden overgebracht naar een militair onderzoekscentrum in de staat Nebraska voor gebits- en DNA-onderzoek. De DNA-resten worden vergeleken met informatie uit de militaire DNA-bank. In 2020 zal waarschijnlijk 80 procent van de omgekomen bemanning van de USS Oklahoma geïdentificeerd zijn.[1]

USS Oklahoma (BB-37)

  • Klasse: Nevada-klasse
  • Type: Slagschip US Navy
  • Werf: New York Shipbuilding, (Camden, New Jersey, VS)
  • Gebouwd: 26 oktober 1912
  • Te water gelaten: 23 maart 1914
  • In dienst: 2 mei 1916
  • Verloren gegaan: 7 december 1941 - Later op 7 mei 1947

Technische gegevens

  • Lengte: 583 voet - 178 meter
  • Breedte: ong. 30 meter
  • Waterverplaatsing: 29.067 ton
  • Machine: Nevada: Geared Turbines. 4 schroeven/Oklahoma:VTE
  • Vermogen: 31.700 pk
  • Snelheid: 20 knopen
  • Bemanning: 1.374 manschappen

Bewapening

  • 2x3 + 2x2 = 10x 350mm/45 kanonnen
  • 12x1 = 12x 125mm/51 kanonnen
  • 8x1 = 8x 75mm/50 luchtafweer kanonnen
  • 2 vliegtuigen
  • 2 katapulten

Zie ook

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.