Nevada (staat)

Voordat de Europeanen het huidige Nevada koloniseerden werd het beperkt bevolkt door Indianenstammen. Het gebied kent een ruw en droog klimaat, waardoor de bevolkingsdichtheid (zeer) laag was.

De franciscaanse broeder Francisco Garcés was waarschijnlijk de eerste Europeaan die het gebied bezocht in de jaren zeventig van de achttiende eeuw. De Spaanse koning wilde de onbekende gebieden ten noorden van zijn Nieuw-Spanje verkennen en de onderkoning van Nieuw-Spanje (en lokale franciscanen) erkenden het belang om een verbinding over land te vestigen tussen Alta California in het noordwesten en de Golf van Mexico in het zuidoosten. Deze route leidde doorheen de Sonorawoestijn. Garcés werd een belangrijke speler bij de verkenning van deze route en hij verkende delen van de Sonorawoestijn, maar ook delen van de Mojavewoestijn en de rivier de Colorado.

Vervolgens werd het grondgebied van het latere Nevada geannexeerd als deel van het Spaanse rijk als deel van Nieuw-Spanje. Administratief viel het gebied onder het "Commandanca-General" van de Provincias Internas van Nieuw-Spanje. In 1804 werd California gesplitst en ging Nevada tot Alta California behoren.

Wanneer Mexico in 1821 onafhankelijk werd, had Alta California nog maar een beperkte niet-Indiaanse bevolking. De geografie van het gebied was nog steeds niet goed gekend. Zo leefde de idee dat er een grote rivier aan de westzijde van de continentale waterscheiding moest stromen (net als de Mississippi in het oosten) die gemakkelijk navigatie mogelijk moest maken. De oorsprong voor deze legendarische rivier, de zogeheten Buenaventura, was waarschijnlijk de Humboldt, een rivier die eindigt in een endoreïsch bekken in Nevada. De Amerikaanse ontdekkingsreiziger Jedediah Smith ging in 1827 op zoek naar de Buenaventura, en reisde tot diep in het Mexicaanse grondgebied van Alta California. Hierbij verkende hij onder meer de vallei van Las Vegas, maar ontdekte de Humboldt niet. Ook op zijn terugtocht, dwars doorheen de droge woestijn van het Grote Bekken, waar hij bijna stierf door uitdroging, kon hij de Humboldt niet vinden. Een jaar later verkende de Canadees Peter Skeen Ogden de omgeving van het Great Salt Lake in Utah en het westelijke deel van het Grote Bekken, waarbij hij de Humboldt vond en voor 530 kilometer volgde naar zijn droge einde.

In 1833-34 verkende Joseph R. Walker in een door John Jacob Astor gefinancierde expeditie de woestijn van het Grote Bekken, met als doel een route te vinden naar Californië. Walker ontdekte de Humboldt, de gehoopte Buenaventura, die een natuurlijke verbinding van oost naar west door het droge en bergachtige gebied vormt. De Humboldt was later van cruciaal belang omdat er zoet water en gras te vinden was langs de Humboldt in het voor de rest droge gebied van het Grote Bekken. Dit zou de basis vormen voor de California Trail. Walker ontdekte eveneens dat deze Humboldt niet tot de Grote Oceaan liep, maar eindigde in een zoutmeer. Hij stak de hete en droge Forty Mile Desert over en bereikte de rivier de Carson.

Vanaf de jaren veertig werd het noorden van Nevada een belangrijk doorgangsgebied vanuit de Verenigde Staten naar de "gold rush" gebieden in het noordwesten van Californië. De migranten volgden de "California Trail". Men trok door het noorden van het huidige Nevada en volgde de Humboldt stroomafwaarts naar de Sierra Nevada in Californië.

In 1847 vestigden mormoonse pioniers zich nabij het Salt Lake op toenmalige Mexicaans grondgebied in het huidige Utah. Men wilde een territorium uitroepen dat erkend zou worden door de Verenigde Staten als deel van de Verenigde Staten.

Na de oorlog van 1848 moest Mexico een enorm gebied afstaan aan de Verenigde Staten, met onder meer het huidige Nevada. Mexico had nooit enige formele controle uitgeoefend over het gebied van het huidige Nevada, dat toen bekend stond als "Washoe". Een jaar later, in 1849, starten de mormonen het proces om hun staat "Deseret" te laten erkennen als staat. Men koos voor de erkenning als staat omdat Californië en Nieuw-Mexico dit ook aangevraagd hadden. Men claimde een groot gebied, het gehele Grote Bekken en het gehele Amerikaanse deel van het stroomgebied van de Colorado. In 1850 werd in de plaats van Deseret het Utah-territorium erkend. Dit besloeg de noordelijke helft van het voorgestelde Deseret. Een jaar later, in 1851, werd de eerste blanke nederzetting in het huidige Nevada gesticht: "Mormon Station", het huidige Genoa, zo'n twintig kilometer ten zuiden van het latere Carson City. Dit was de eerste van verschillende mormoonse reisposten langs de route naar Californië. Ook in het oosten van het huidige Nevada, nabij de grens met het huidige Utah, ontstonden kleine mormoonse nederzettingen. Het westen bleef achter, tot de ontdekking zilver en goud in 1859.

In 1858 trok Abraham Curry naar het westen van Utah, nadat hij had gehoord dat het westen van het territorium verlaten werd door de mormonen omwille van het gewapend conflict tussen de mormonen en de federale overheid. Hij trok eerst naar Genoa, maar verliet de stad omdat hij deze te duur vond. Omwille van een afkeer van de mormoonse invloed op de overheid van Utah, wilde hij met een groep gelijkgezinden het westen van Utah afsplitsen en hij greep zijn kans vanwege de afwezigheid van de mormonen. Op zoek naar een goede plek voor een toekomstige hoofdstad stichtte hij in hetzelfde jaar Carson City. Een jaar later, in 1859, werd de Comstock Lode-ertsader met zilver en goud ontdekt, twintig kilometer ten noordwesten van Carson City. Dit zorgde ervoor dat tienduizenden migranten naar de westregio van het territorium trokken. Virginia City groeide uit tot een mijnstad en ook het nabije Carson City groeide. De afstand tussen Salt Lake City en het uiterste westen bleek groot en op 2 maart 1861 scheidde de regio zich effectief af van het territorium Utah en nam zijn huidige naam Nevada aan. De naam verwees naar de Sierra Nevada in het westen. Het grootste deel van de Sierra Nevada lag echter in Californië. De hoofdstad werd Carson City, zoals voorzien door Abraham Curry.

Op 31 oktober 1864, tijdens de Amerikaanse Burgeroorlog werd Nevada formeel de 36e staat van de Verenigde Staten. Vandaar dat ook wel de bijnaam Battle Born wordt gebruikt. Normaal vereiste men dat een nieuwe staat 60.000 inwoners had, maar Nevada had er slechts iets meer dan 10.000 in 1864. De volgende jaren zou de bevolking echter sterk aangroeien: in 1870 bedroeg het bevolkingsaantal al 43.000 inwoners.

De mijnsteden die in een oogwenk ontstonden, waren berucht om hun gokgelegenheden, drankmisbruik en prostitutie.

In 1866 werd de grens tussen Nevada en Utah naar het oosten opgeschoven. Een jaar later won Nevada opnieuw grondgebied, deze keer ten koste van New Mexico: het gebied rond Las Vegas werd toegevoegd aan Nevada nadat er goud was ontdekt.

Vanaf 1863 werd er gebouwd aan de eerste transcontinentale spoorweg. Deze zou ook door het noorden van Nevada gaan lopen. In 1868 werd Reno gesticht, aan de spoorweg, ten noorden van de Comstock Lode. Reno zou uitgroeien tot een belangrijke stad en was in de eerste helft van de twintigste eeuw, na de krimp van Carson City en voor de groei van Las Vegas, de grootste stad van Nevada.

Homesteading, een belangrijk fenomeen in andere westelijke staten van de Verenigde Staten, waarbij men gratis land kreeg van de overheid, kon in Nevada niet op grote schaal gebeuren omwille van het droge klimaat. Akkerbouw is slechts mogelijk op enkele plaatsen en in het grootste deel van Nevada was dus enkel extensieve veeteelt mogelijk. De maximale afmetingen van homestead-gronden waren aldus te klein om enkel van deze gronden te kunnen leven. Vroege immigranten kozen daarom voor een vestiging nabij water en lieten hun vee grazen op het omringende openbare land, dat niet door andere geclaimd werd omdat het zonder water toch niet interessant was. Vandaag is nog meer dan 80% van het grondgebied van Nevada nog steeds, sinds 1848 dus, in handen van de (federale) overheid.

Tussen 1880 en 1900 daalde de bevolking van Nevada met 32% doordat de opbrengsten van de mijnbouw terugliepen. Voor hoofdstad Carson City zou het tot 1960 duren eer het inwonertal van piekjaar 1880 opnieuw bereikt werd. In 1900 werd bij Tonopah echter een rijke zilverader gevonden, gevolgd door goudvondsten bij Goldfield en Rhyolite. Dit zorgde opnieuw voor een aangroei van de bevolking (meer dan 80.000 inwoners in 1910).

In het begin van de twintigste eeuw trachten progressieven hervormingen door te voeren om het kapitalisme in te perken. Men droomde van een burgerlijk Nevada met universiteiten, een verheven idealisme en een op sociaal vlak hervormde overheid. In 1910 nam de staat een wet aan die kansspelen verbood. De jaren 1910 werden gekenmerkt door desillusie omwille van niet doorgevoerde sociale hervormingen en een bevolkingsafname. Tegen 1920 leefde het beeld van een Nevada als een "beautiful desert of buried hopes": een mooie woestijn van begraven hoop (op een betere toekomst).

Het verbod om kansspelen had er allerminst voor gezorgd dat er minder gegokt werd. Om belasting te kunnen heffen werd het gokken in 1931 weer gelegaliseerd, onder zwaar protest vanuit Washington D.C.. Dit startte een tweede economische boom. In eerste instantie werd Reno de belangrijkste gokstad. Van 1931 tot 1935 werd er gebouwd aan de Hooverdam. Dit zorgde ervoor dat het slaperige plaatsje Las Vegas, ondanks zijn ligging in de hete Mojavewoestijn, in korte tijd uitgroeide tot een grote stad. In 1941 werd hier de El Rancho Vegas geopend, een resort met een casino, entertainment en hotel in één. Dit concept zou een trendsetter worden. De crimineel Bugsy Siegel kwam naar de stad om een tweede resort op te zetten en vele andere criminelen volgden waardoor stap voor stap de Las Vegas Strip ontstond. Vanaf 1941 kende Las Vegas een exponentiële groei die pas rond het jaar 2000 ging afzwakken.

Mede dankzij goede transportverbindingen met de grote metropolen in Californië, zeer laagdrempelige echtscheidingswetten en de idee van "snel rijk worden", kende Nevada een zogeheten "boom-and-busteconomie" met voornamelijk "boom". Dit duurde tot 2008 wanneer de financiële crisis grootschalige speculatie in huisvesting en casino's aan het licht bracht.

Tussen 1951 en 1962 werden op de Nevada Test Site, ten noordwesten van Las Vegas, bijna 1000 kernproeven uitgevoerd.