U.S. Steel

U.S. Steel werd gevormd toen staalmagnaat Andrew Carnegie in 1901 zijn staalbedrijf Carnegie Steel Company verkocht aan Wall Street-bankier John Pierpont (J.P.) Morgan. Dat gebeurde in het geheim onder leiding van advocaat Charles Schwab en met Elbert Henry Gary als Carnegie's bemiddelaar. Het was Morgans bedoeling om een dominante Amerikaanse staalreus te creëren door verschillende staalproducenten samen te voegen. Carnegie verkocht zijn bedrijf voor 480 miljoen dollar. Nog negen andere bedrijven werden erbij genomen, wat het totaalbedrag op 492 miljoen dollar bracht, een reusachtige som in die tijd. Via 300 banken werd de nieuwe gigant naar de aandelenbeurs gebracht met een marktkapitalisatie van 1,4 miljard dollar. U.S. Steel werd daarmee het eerste bedrijf dat meer dan een miljard dollar waard was en het grootste bedrijf ter wereld.[3]

Charles Schwab werd de eerste directeur van U.S. Steel. In het eerste volledige productiejaar had het bedrijf een Amerikaans marktaandeel van 67%. In 1907 nam het een van de grootste concurrenten over, de Tennessee Coal, Iron and Railroad Company. U.S. Steel nam vervolgens de plaats van dat bedrijf in de Dow Jones Industrial Average-index in. Het bedrijf werd pas in 1991 weer uit de index verwijderd. In 1911 probeerde de Amerikaanse overheid U.S. Steel op te breken in verschillende entiteiten op basis van concurrentiewetten. Die poging faalde, maar grote concurrentie heeft over de decennia heen het marktaandeel van U.S. Steel, dat in 1911 nog 50% bedroeg, tot minder dan 10% teruggedrongen.

In 1943 piekte U.S. Steels personeelsbestand met meer dan 340.000 werknemers. In 2006 waren dat er nog maar 44.000. In 1953 bereikte de staalproductie een hoogtepunt met meer dan 35 miljoen ton tegen ongeveer 19 miljoen ton de voorbije jaren. Een jaar daarvoor had president Harry S. Truman geprobeerd om de hoogovens van het bedrijf over te nemen om een vakbondscrisis op te lossen. Die actie werd door het Amerikaanse hooggerechtshof ongrondwettelijk verklaard. In 1984 zorgde de overheid er wel voor dat U.S. Steels overname van National Steel Corporation afgeblokt werd. Ook werd het plan om staalplaten van British Steel in te voeren afgevoerd na druk van het Amerikaanse Congres.

Begin jaren tachtig poogde Mobil concurrent Marathon Oil over te nemen. Marathon Oil was op dat moment de 17e energiemaatschappij in het land.[4] Marathon Oil wilde de overname blokkeren en zocht een alternatief. U.S. Steel was bereid een aandelenbelang te nemen van 51% en betaalde een hoge prijs van $125 per aandeel.[5] Op 11 maart 1982 stemden de aandeelhouders in met een bod op de resterende aandelen waarmee de oliemaatschappij volledig in handen kwam van U.S. Steel.[4] De beursnotering van Marathon Oil werd korte tijd later beëindigd.[4] Enkele jaren later werd deze actie gevolgd door de overname van Texas Oil & Gas. In 1986 kwam er een holding boven het bedrijf die USX Corporation heette. U.S. Steel werd als USS, Inc. een belangrijk onderdeel daarvan. Aan het einde van de jaren negentig was de omzet van de energiepoot erg belangrijk geworden. Daarom werden op één na alle niet-staaldivisies in oktober 2001 afgesplitst. U.S. Steel kreeg de oude naam terug.

U.S. Steel Kosice s.r.o. in Slowakije.

In 2000 werd het Slowaakse staalbedrijf VSZ overgenomen.[6] Het bedrijf was in financiële moeilijkheden geraakt en U.S. Steel nam het bedrijf over voor $ 450 miljoen. Met de overname kreeg U.S. Steel er zo’n 17.000 werknemers bij.[6] VSZ had een productiecapaciteit van 5 miljoen ton staal op jaarbasis. Het was een relatief moderne fabriek met drie hoogovens en een continuegietmachine voor staal.[6] Als onderdeel van de afspraken heeft USX over een periode van 10 jaar nog eens $ 700 miljoen geïnvesteerd in de fabriek en installaties.[6]

In 2003 nam het de failliete National Steel Corporation voor $ 950 miljoen over, inclusief zo'n $ 200 miljoen van de schulden.[7] De productiecapaciteit nam hierdoor toe tot 25 miljoen ton ruw staal. National Steel leverde zo'n 6 miljoen ton staal per jaar.

In 2007 volgde de overname van Stelco in Canada.[8] Dit beursgenoteerde bedrijf werd voor ruim 1 miljard dollar overgenomen en U.S. Steel nam ook de bestaande schulden over.[8] Met de overname kreeg het een totale productiecapaciteit van 33 miljoen ton staal per jaar. Stelco had op het moment van de overname zo’n 3600 werknemers.[8] De overname leverde niet de voordelen op waarop was gerekend. Capaciteit werd gesloten en het aantal werknemers daalde naar zo'n 2200. Stelco leidde vanaf 2009 forse verliezen en in 2014 vroeg het onder de Canadese Companies’ Creditors Arrangement Act bescherming aan tegen de schuldeisers.[9]