Eilandmerel

De eilandmerel (Turdus poliocephalus) is een algemeen in bossen voorkomende lijster uit het geslacht Turdus. De soort komt voor in een uitgestrekt gebied dat reikt van Taiwan door geheel Zuidoost-Azië en Melanesië tot aan het eiland Samoa. Er zijn ongeveer 50 ondersoorten beschreven die onderling sterk verschillen.

Eilandmerel
IUCN-status: Niet bedreigd[1] (2012)
Taxonomische indeling
Rijk:Animalia (Dieren)
Stam:Chordata (Chordadieren)
Klasse:Aves (Vogels)
Orde:Passeriformes (Zangvogels)
Superfamilie:Muscicapoidea
Familie:Turdidae (Lijsters)
Geslacht:Turdus
Soort
Turdus poliocephalus
Latham, 1802
Afbeeldingen Eilandmerel op Wikimedia Commons
Eilandmerel op Wikispecies
Portaal    Biologie
Vogels

Kenmerken

Door de ingewikkelde taxonomie is een algemene beschrijving lastig te geven. De ondersoort Turdus poliocephalus niveiceps op Taiwan verschilt sterk en is mogelijk een aparte soort, waarbij het mannetje en het vrouwtje onderling sterk verschillen in verenkleed.

De vogel ziet eruit als een typische lijster met een gele snavel, oogring en poten. De ondersoort op Samoa (T. p. samoensis) lijkt sprekend op de gewone merel (Turdus merula). Op Borneo komt een ondersoort voor (T. p. seebohmi) die sterk lijkt op de roodborstlijster (Turdus migratorius) die van boven zwart is met een rode borst. Er zijn ook ondersoorten met een geheel witte kop.

  • T. p. niveiceps
  • T. p. stresemanni
  • T. p. javanicus
  • T. p. pritzbueri †
  • T. p. thomassoni
  • T. p. poliocephalus †

Verspreiding en leefgebied

Er zijn meer dan 50 ondersoorten:[2]

  • T. p. erythropleurus (Christmaseiland)
  • T. p. loeseri (Noord-Sumatra)
  • T. p. indrapurae (Midden- en Zuid-Sumatra)
  • T. p. fumidus (West-Java)
  • T. p. javanicus (Midden-Java)
  • T. p. stresemanni (Midden en Oost-Java)
  • T. p. whiteheadi (Oost-Java)
  • T. p. seebohmi (Noord-Borneo)
  • T. p. niveiceps (Taiwan)
  • T. p. thomassoni (het noorden van de Filipijnen)
  • T. p. mayonensis (het zuiden van de Filipijnen)
  • T. p. mindorensis (het noordwesten van de Filipijnen)
  • T. p. nigrorum (Negros, Filipijnen))
  • T. p. malindangensis (Noordwest-Mindanao)
  • T. p. katanglad (Midden-Mindanao)
  • T. p. kelleri (Zuidoost-Mindanao)
  • T. p. hygroscopus (Zuid-Celebes)
  • T. p. celebensis (Zuidwest-Celebes)
  • T. p. schlegelii (West-Timor)
  • T. p. sterlingi (Oost-Timor)
  • T. p. deningeri (Ceram en eilanden ten westen van Nieuw-Guinea)
  • T. p. versteegi (West-Nieuw-Guinea)
  • T. p. erebus (Oost- en Midden-Nieuw-Guinea)
  • T. p. keysseri (Noordoost-Nieuw-Guinea)
  • T. p. papuensis (Zuidoost-Nieuw-Guinea)
  • T. p. tolokiwae (Tolokiwa, Bismarckarchipel)
  • T. p. beehleri (Nieuw-Ierland)
  • T. p. heinrothi (Sint- Matthiasgroep, Bismarckarchipel)
  • T. p. canescens (Goodenough)
  • T. p. bougainvillei (Bougainville)
  • T. p. kulambangrae (Midden-Salomonseilanden)
  • T. p. sladeni (Guadalcanal)
  • T. p. rennellianus (Rennell, Salomonseilanden)

Het leefgebied van de eilandmerel is montaan bos en graslanden van de alpiene zone. Bijvoorbeeld in Nieuw-Guinea komt de soort voor op grote hoogten, tussen de 2700 en 4100 m boven de zeespiegel. Daarom zijn de verschillende populaties verdeeld in ondersoorten, omdat ook de vogels die niet op kleine eilanden voorkomen, ecologisch gescheiden zijn door een "zee" van laagland tussen de bergen waarop ze leven.[3]

Status

De eilandmerel staat als niet bedreigd op de Rode Lijst van de IUCN omdat veel ondersoorten nog zeer algemeen zijn. Er zijn echter een paar ondersoorten, zoals T. p. erythropleurus, T. p. samoensis en T. p. xanthopus die met uitsterven worden bedreigd. Drie ondersoorten zijn al uitgestorven: T. p. vinitinctus (Lord Howe-eiland), T. p. mareensis (Loyaliteitseilanden) en de nominaat T. p. poliocephalus (Norfolkeiland).[1]

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.