Trois couleurs: Rouge
Trois couleurs: Rouge (1994) is het sluitstuk van de Trois couleurs-trilogie van regisseur en medescenarist Krzysztof Kieślowski gebaseerd op de drie principes (vrijheid, gelijkheid en broederschap) van de Franse vlag. Het werd Kieślowski's laatste film: hij stierf twee jaar later aan een hartaanval.
Trois Couleurs: Rouge
| ||||
| Regie | Krzysztof Kieślowski | |||
| Producent | Marin Karmitz | |||
| Scenario | Krzysztof Kieślowski Krzysztof Piesiewicz | |||
| Hoofdrollen | Irène Jacob Jean-Louis Trintignant | |||
| Muziek | Zbigniew Preisner | |||
| Cinematografie | Piotr Sobocinski | |||
| Première | 10 november 1994 | |||
| Genre | Drama | |||
| Speelduur | 99 minuten | |||
| Taal | Frans | |||
| Land |   | |||
| (en) IMDb-profiel | ||||
| MovieMeter-profiel | ||||
| ||||
De film kreeg zeven César-nominaties, waarvan het er een won voor muziek. Ook was het onder meer genomineerd voor drie Oscars in de categorieën beste cinematografie, regisseur en scenario.
Verhaal
Trois couleurs: Rouge heeft als thema broederschap wat zich manifesteert in verschillende levens die bewust en onbewust elkaar kruisen.
Fotomodel en studente Valentine (Irène Jacob) komt in contact komt met de gepensioneerde rechter Joseph Kern (Jean-Louis Trintignant), een eenzelvige misantroop die zijn dagen vult met het afluisteren van telefoongesprekken. Parallel aan dit verhaal loopt het leven van Valentines buurman Auguste Bruner (Jean-Pierre Lorit), een rechtenstudent die min of meer het jongere spiegelbeeld van de gepensioneerde rechter is.
Rolverdeling
- Irène Jacob - Valentine
- Jean-Louis Trintignant - De rechter
- Frédérique Feder - Karin
- Jean-Pierre Lorit - Auguste Bruner
- Samuel Le Bihan - De fotograaf
- Marion Stalens - De dierenarts
- Teco Celio - De barman
- Bernard Escalon - De platenverkoper
- Jean Schlegel - De buurman
- Elzbieta Jasinska - De vrouw
- Paul Vermeulen - Karins vriend
- Jean-Marie Daunas - De baas van het theater
- Roland Carey - De drugsdealer
Externe link
- (en)
