Tim Mayotte

Tim Mayotte (Springfield (Massachusetts), 3 augustus 1960) is een Amerikaanse voormalige professionele tennisser.

Tim Mayotte
Persoonlijke informatie
Nationaliteit Verenigde Staten
GeboorteplaatsSpringfield (Massachusetts)
Geboortedatum3 augustus 1960
WoonplaatsBradenton
Lengte1,90 m
Gewicht83,9 kg
Profdebuut1981
Met pensioen1992
Slaghandrechts
Totaal prijzengeld2.663.672 US dollar
Profiel(en) ATP-site
Enkelspel
Winst-verliesbalans340–202
Titels12
Hoogste positie7 (31 oktober 1988)
Olympische Spelen1988 (zilver)
Grandslamresultaten
Australian OpenHalve finale (1983)
Roland Garros2R (1988, 1989)
WimbledonHalve finale (1982)
US OpenKwartfinale (1989)
Dubbelspel
Winst-verliesbalans38–57
Titels1
Hoogste positie66 (3 januari 1983)
Laatst bijgewerkt op: 7 februari 2013
Portaal    Tennis

Carrière

Mayotte speelde tennis voor de universiteit van Stanford en won er in 1981 het NCAA-kampioenschap in het enkelspel. Dat jaar werd hij werd beroepsspeler en behaalde zijn enige titel in het dubbelspel aan de zijde van zijn broer Chris. In 1985 won hij zijn eerste proftoernooi, de Lipton Int. Players Championships in Delray Beach (de eerste editie van het latere ATP-toernooi van Miami).

Mayotte was een grote serve-and-volleyspeler, wiens spel op gras- en snelle banen het beste rendeerde. Hij bereikte de halve finale van de Grandslamtoernooien van Wimbledon in 1982 en van de Australian Open in 1983. Op het gravel van Roland Garros kwam hij nooit verder dan de tweede ronde.

Hij won 12 enkelspeltoernooien. In 1987 speelde hij vijf finales en won ze alle vijf. Hij bereikte de zevende plaats op de ATP Rankings in 1988. In dat jaar won hij ook een zilveren medaille op de Olympische Spelen in Seoel. Hij verloor daar in de finale van Miloslav Mečíř.

Hij stopte met het professionele tennis in 1992. Hij werd tennisleraar en -coach in New York. In 2009 werd hij aangenomen door de United States Tennis Association (USTA) als coach van jonge tennissers[1], maar hij nam in 2011 ontslag uit die functie omdat hij het niet eens was met het beleid van de USTA, die volgens hem niet open stond voor nieuwe ideeën.[2] Hij werd toen terug privé-coach.

Overwinningen

Enkelspel (12)
Nr. Datum Toernooi Ondergrond Tegenstander in finale Uitslag
1. 18 februari 1985  USA Miami Masters hardcourt Scott Davis 4–6, 4–6, 6–3, 6–2, 6–4
2. 16 juni 1986  GBR Queen's Club gras Jimmy Connors 6–4, 2–1, opgave
3. 9 februari 1987  USA Philadelphia tapijt John McEnroe 3–6, 6–1, 6–3, 6–1
4. 6 april 1987  USA Chicago tapijt David Pate 6–4, 6–2
5. 19 oktober 1987  FRA Toulouse hardcourt Ricki Osterthun 6–2, 5–7, 6–4
6. 9 november 1987  FRA Paris Indoor tapijt Brad Gilbert 2–6, 6–3, 7–5, 6–7, 6–3
7. 16 november 1987  GER Frankfurt Cup tapijt Andrés Gómez 7–6, 6–4
8. 29 februari 1988  USA Philadelphia tapijt John Fitzgerald 4–6, 6–2, 6–2, 6–3
9. 25 juli 1988  USA Schenectady hardcourt Johan Kriek 5–7, 6–3, 6–2
10. 10 oktober 1988  AUS Brisbane hardcourt Martin Davis 6–4, 6–4
11. 24 oktober 1988  GER Frankfurt Cup tapijt Leonardo Lavalle 4–6, 6–4, 6–3
12. 31 juli 1989  USA Washington D.C. hardcourt Brad Gilbert 3–6, 6–4, 7–5

Dubbelspel (1)
Nr. Datum Toernooi Ondergrond Partner Tegenstanders in finale Uitslag
1. 1981  PUR San Juan hardcourt Chris Mayotte Tim Gullikson
Eliot Teltscher		 6–4, 7–6
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.