Tepaneken

De Tepaneken (Nahuatl: tecpanecah, Spaans: tepanecas) zijn een Meso-Amerikaans volk dat in de late 12e eeuw of vroege 13e eeuw het Dal van Mexico binnentrok.[1] De Tepaneken waren een zustercultuur van de Azteken (of Mexica) alsook van de Acolhua en vele andere — deze stammen spraken alle Nahuatl en hadden min of meer dezelfde verzameling goden, met enige variaties afhankelijk van de plaats en de stam.

Gebied wat door de Tepaneken werd gedomineerd.

Ontvangen door Xolotl in het Dal van Mexico, vestigden de Tepaneken zich aan de westkust van het Texcocomeer. Onder hun tlatoani (heerser van een altepetl) Acolnahuacatl namen de Tepaneken de altepetl Azcapotzalco over van de inheemse inwoners.

In de vroege 15e eeuw bracht Tezozomoc de Tepaneken op het hoogtepunt van hun macht; op dat moment beheersten zij bijna het gehele Dal van Mexico alsmede delen van het Dal van Toluca en het Dal van Morelos. Inheemse bronnen zeggen dat Tezozomoc honderd jaar oud werd en legendarisch was vanwege zijn veldheerschap en staatsmanschap.

De dood van Tezozomoc in 1426 bracht zijn zonen Tayauh en Maxtla aan de macht; naar alle waarschijnlijkheid heeft Maxtla zijn broer Tayauh vergiftigd.

In 1428, werd Maxtla van de troon gestoten door de Azteekse Driebond, die bestond uit Azteken (Mexica) uit Tenochtitlan, de Acolhua uit Texcoco, en Tepaneken uit Tlacopan.

Met de groei van het Azteekse rijk werd Tlacopan de belangrijkste Tepaneekse stad, hoewel zowel Tenochtitlan als Texcoco de stad qua grootte en prestige in hun schaduw stelden.