Tandheelkunde

Binnen de tandheelkunde zijn de volgende deeldisciplines te onderscheiden:

• pedodontologie oftewel kindertandheelkunde: specifiek gericht op het behandelen van kinderen;
• conserverende tandheelkunde: is de studie die zich richt op het saneren (gezond maken) van de tanden door vullingen van goud, amalgaam, composiet of glasionomeercement;
• cosmetische tandheelkunde: gericht op het esthetische aspect van de gebitsverzorging;
• parodontologie: houdt zich bezig met de behandeling van de structuren rond de tanden, zoals het tandvlees en het ligamentum parodontale;
• endodontische tandheelkunde: gericht op behandelen van aandoeningen van het tandmerg;
• orthodontie: vakgebied gericht op het corrigeren van een verkeerde tand- en/of kaakstand;
• kaakchirurgie oftewel mondheelkunde: zowel kleinere als grotere chirurgische ingrepen in en van de kaken. Ook de Orale pathologie wordt hieronder gerekend;
• Temporomandibulaire disfunctie oftewel TMD: het behandelen van aandoeningen van het kaakgewricht;
• adhesieve tandheelkunde: deelgebied van de tandheelkunde dat zich bezighoudt met het restaureren, beschermen of verfraaien van het gebit door het 'plakken' van composietmateriaal aan (resterend) tandmateriaal;
• prothetiek: het plaatsen van protheses of kronen en bruggen ter vervanging van verloren gegane of serieus aangetaste tanden en kiezen;
• implantologie: vakgebied gericht op het vervangen van tanden door zogenaamde implantaten, ofwel kunsttanden;
• gerodontologie: het tandheelkundig behandelen van ouderen;
• forensische tandheelkunde: vakgebied gericht op identificatie van slachtoffers, onder andere aan de hand van een gebitsstatus.

De tandarts als algemeen practicus dient op al deze gebieden kennis en ervaring te hebben, want alle komen in de algemene praktijk voor. Voor uitgebreide behandeling op het gebied van een van deze disciplines bestaat er echter de mogelijkheid tot horizontale of verticale verwijzing naar een specialist dan wel gedifferentieerd tandarts. Als specialisatie worden onderscheiden de kaakchirurg en de orthodontist. Gedifferentieerde tandartsen hebben zich bekwaamd tot een deelgebied van de tandheelkunde als kindertandarts, tandarts-endodontoloog, tandarts-parodontoloog, tandarts-implantoloog, tandarts-gnatholoog. Daarnaast kent men de tandarts-gerodontoloog en de forensisch odontoloog.

De tandarts doet soms een beroep op meer technisch dan medisch geschoolde deskundigen. Soms ook is de kennis van de tandarts te algemeen en moet hij de patiënt doorsturen naar chirurgen.

Deze aanverwante beroepen zijn:

• Mondzorgkundige (voorheen Mondhygiënist)
• Tandtechnicus
• Tandprotheticus
• Kaakchirurg
• Tandchirurg / Stomatoloog of Mondarts

De studie Tandheelkunde is mogelijk in Groningen (RUG), Nijmegen (RU) en Amsterdam (ACTA -gemeenschappelijk UvA en VU). De studie duurt zes jaar (zowel bachelor als master studie bestaan uit een 3-jarig curriculum). Na voltooiing van de masterfase wordt de titel tandarts verkregen. Er zijn specialisaties mogelijk tot orthodontist en kaakchirurg. Na het voltooien van de opleiding wordt de specialist ingeschreven in een wettelijk erkend register. In deelgebieden kunnen tandartsen zich differentiëren in deelgebieden van de tandheelkunde. De erkenning na het voltooien van de doorgaans masteropleidingen (M.Sc.) vindt plaats via de wetenschappelijke beroepsorganisaties in het desbetreffende veld, maar hebben geen wettelijke status anders dan de tandheelkundige vooropleiding.

Tandartsen zijn verenigd in twee beroepsorganisaties, te weten de Associatie Nederlandse Tandartsen (ANT) en de Koninklijke Nederlandse Maatschappij tot bevordering der Tandheelkunde (KNMT).

Een in Nederland praktiserend tandarts dient ingeschreven te zijn in het BIG-register. Tevens dient hij of zij aangesloten te zijn bij een klachtencommissie voor patiënten. Zowel de ANT als de KNMT hebben voor hun leden klachtencommissies in het leven geroepen. Indien een tandarts niet is aangesloten bij een van de beroepsorganisaties dient de tandarts te voorzien in een eigen klachtenregeling.

Honorering van tandartsen wordt vanuit de Nederlandse Zorgautoriteit (NZa), voorheen het COTG, beleidsmatig aangestuurd. Voor de honorering van tandartsen golden tot december 2011 de Uniforme Particuliere Tarieven (UPT). In 2012 zijn de tarieven van de tandartsen vrijgegeven maar na een Kamermotie heeft de minister weer besloten vanaf 2013 opnieuw vaste tarieven in te voeren.

• Geschiedenis van de tandheelkunde

Zie de categorie Dentistry van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.

Zoek tandheelkunde op in het WikiWoordenboek.