Symphonic scherzo
Symphonic scherzo is een compositie van Arnold Bax.
Symphonic scherzo
| ||||
| Componist | Arnold Bax | |||
| Gecomponeerd voor | piano, pianola, symfonieorkest | |||
| Andere aanduiding | GP154: versie voor piano en eerste orkestratie GP212: versie voor pianola GP322; versie gereviseerd orkest[1] | |||
| Compositiedatum | 1913/1917/1933 | |||
| Première | 3 september 1919 | |||
| Duur | 7 minuten | |||
| Vorige werk | Spring fire | |||
| Volgende werk | Toccata | |||
| Oeuvre | Oeuvre van Arnold Bax | |||
| ||||
Het werk begon als het scherzo voor een pianosonate in F voor piano solo, in 1917 orkestreerde Bax het. Op 3 september 1919 lag het op de lessenaars van het New Queen’s Hall Orchestra onder leiding van Henry Wood tijdens een van de promsconcerten (het bleef bij die ene keer). In 1918 werd het origineel vastgelegd in een pianolaversie.[2] Tot slot reviseerde Bax het in 1933, dat leverde geen extra uitvoeringen op, want het is als zodanig nooit uitgevoerd tot de opname in januari 1986.
Orkestratie:
- 3 dwarsfluiten (III ook piccolo, 2 hobo’s, 1 althobo, 2 klarinetten, 1 basklarinet, 2 fagotten, 1 contrafagot
- 4 hoorns, 3 trompetten, 3 trombones, 1 tuba
- pauken, percussie, celesta, 1 harp
- violen, altviolen, celli, contrabassen
Bronnen, noten en/of referenties
|
This article is issued from
Wikipedia.
The text is licensed under Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Additional terms may apply for the media files.