Toccata (Bax)
Het manuscript van deze toccata is verloren gegaan; het zou uit 1913 stammen. Wel is bekend dat het werk voor het eerst in 1920 is uitgegeven. Het werd toen opgedragen aan collegacomponist Hamilton Harty. Pianiste en muze van Bax Harriet Cohen vond het een knockabout, virtuoso piece. Het begint inderdaad virtuoos in allegro brillante, krijgt een lyrisch middenstuk (cantabile) en de verlangde virtuositeit komt aan het eind terug.
Toccata
| ||||
| Componist | Arnold Bax | |||
| Soort compositie | toccata | |||
| Gecomponeerd voor | pianosolo | |||
| Toonsoort | des majeur | |||
| Uitgave | 1920 | |||
| Opgedragen aan | Hamilton Harty | |||
| Duur | 6 minuten | |||
| Vorige werk | Scherzo | |||
| Volgende werk | Three songs with orchestra | |||
| Oeuvre | Oeuvre van Arnold Bax | |||
| ||||
Toccata is een compositie van Arnold Bax.
In 2017 zijn er twee opnamen van de toccata voorhanden: Iris Loveridge (in een opname uit 1958-1963) en Eric Parkin met een opname uit 1996.
Bronnen, noten en/of referenties
|
This article is issued from
Wikipedia.
The text is licensed under Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Additional terms may apply for the media files.