Sylvain Poons

Als zoon van de zanger Salomon Poons en de actrice Elise van Biene was de jonge Sylvain Poons min of meer voorbestemd voor de planken, net als zijn oudere zuster Fanny Ella, die bekend werd onder de naam Fanny Lohoff-Poons.

Hij debuteerde als figurant in het seizoen 1912/1913 bij Colnot en Poons, een gezelschap genoemd naar de directeuren van de Plantage Schouwburg: Guus Colnot en Salomon Poons (zijn vader). Hij speelde in operettes en revues en was een enkele maal ook in een 'serieuze' rol te zien. Tijdens de Tweede Wereldoorlog maakte hij deel uit van het Joodsch Kleinkunstensemble dat optrad in de Hollandsche Schouwburg in Amsterdam (later omgedoopt in Joodsche Schouwburg).

Na de oorlog trad Poons weer op in een groot aantal stukken op het toneel en op televisie. Toen hij wat ouder werd, speelde hij vaak de Joodse schlemiel, zoals Abraham Mossel in de televisieserie De kleine waarheid. Hoewel hij eigenlijk al niet veel meer in het theater te zien was, speelde hij in 1966 toch een groots 50-jarig jubileum. Als Daniel Brozovsky in Getrouwd of niet? van Kishon speelde hij zijn laatste rol op de planken.

Als zanger maakte hij naam door het in 1958 met de toen 14-jarige Oetze Verschoor opgenomen lied De Zuiderzeeballade (geschreven door Willy van Hemert). Daarnaast nam hij ook duetten op met Heintje Davids, waaronder Omdat ik zoveel van je hou. Verder bevatten zijn platen hoofdzakelijk Joodse liedjes en filmklassiekers als Sally met de roomijskar.

De laatste jaren van zijn leven woonde Poons in het verzorgingstehuis Amstelhof, tegenwoordig de huisvesting van de Hermitage Amsterdam, waar hij af en toe werd opgezocht door fans. Bijna vergeten door het grote publiek genoot hij van die aandacht voor zijn persoon.