Sulfanilzuur

Sulfanilzuur is de triviale naam van 4-aminobenzeensulfonzuur, een organische verbinding met als brutoformule C6H7NO3S. Het kan opgevat worden als een sulfonzuur van aniline. De stof komt voor als een witte tot grijze kristallijne vaste stof, die slecht oplosbaar is in water.

Sulfanilzuur
Structuurformule en molecuulmodel
Structuurformule van sulfanilzuur
Algemeen
Molecuulformule
     (uitleg)
C6H7NO3S
IUPAC-naam4-aminobenzeensulfonzuur
Andere namenaniline-p-sulfonzuur
Molmassa173,2 g/mol
SMILES
C1=CC(=CC=C1N)S(=O)(=O)O
InChI
1S/C6H7NO3S/c7-5-1-3-6(4-2-5)11(8,9)10/h1-4H,7H2,(H,8,9,10)
CAS-nummer121-57-3
EG-nummer204-482-5
PubChem8479
BeschrijvingWitte kristallen
Waarschuwingen en veiligheidsmaatregelen
Waarschuwing
H-zinnenH315 - H317 - H319
EUH-zinnengeen
P-zinnenP280 - P305+P351+P338
EG-Index-nummer612-014-00-X
Fysische eigenschappen
Aggregatietoestandvast
Kleurwit
Dichtheid1,485 g/cm³
Smeltpunt(ontleedt) ca. 288 °C
Oplosbaarheid in water(bij 20°C) 10 g/l
Slecht oplosbaar inwater
Waar mogelijk zijn SI-eenheden gebruikt. Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar).
Portaal    Scheikunde

Synthese

Sulfanilzuur wordt bereid door zwavelzuur met aniline te verhitten tot 190°C. Dan wordt in een elektrofiele substitutiereactie een waterstofatoom in de benzeenring vervangen door een sulfonzure functionele groep.

Isomerie

Sulfanilzuur is een van drie isomeren van aminobenzeensulfonzuur. De andere zijn:

Toepassingen

Sulfanilzuur is een belangrijk intermediair product in de kleurstoffenindustrie. Het wordt vooral gebruikt voor de productie van optische witmakers die worden aangebracht op papier of textiel, en verwerkt in wasmiddelen en zeep; daarnaast ook voor kleurstoffen voor levensmiddelen, speciale verfstoffen en additieven voor beton.

Toxicologie en veiligheid

Sulfanilzuur is irriterend voor de ogen en de huid. Langdurige of herhaaldelijk contact kan de huid gevoelig maken.

Het is een brandbare stof: bij verbranding komen giftige dampen vrij van o.a. stikstofoxiden en zwaveloxiden.

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.