Stephan Veen

Stephan Patrick Veen (Groningen, 27 juli 1970) is een voormalig tophockeyer uit Nederland, die in totaal 275 officiële interlands (116 doelpunten) speelde voor de nationale hockeyploeg[1]. Hij maakte zijn debuut in Oranje op 14 januari 1989 (Nederland-Maleisië 3-1), en speelde zijn laatste interland op 30 september 2000 (Nederland-Zuid-Korea 3-3, Nederland wint na strafballen).

Stephan Veen
Persoonlijke informatie
Volledige naam	Stephan Patrick Veen
Geboortedatum	27 juli 1970
Geboorteplaats	Groningen
Nationaliteit	Nederland
Lengte	1,80 m
Gewicht	68 kg
Sportieve informatie
Discipline	Hockey
Club	Doetinchem, Upward, HGC
Olympische Spelen	1992, 1996, 2000
Debuut	1989 (internationaal)
Carrière-einde	2000 (internationaal)
Medailles
Olympische Spelen 1 Sydney 2000 1 Atlanta 1996 Wereldkampioenschappen 1 Utrecht 1998 1 Lahore 1990
Portaal    Sport

Veen begon zijn loopbaan als aanvaller, maar zakte tegen het einde van zijn carrière een linie naar achteren. Hij begon zijn carrière bij Doetinchemse Hockey Club en ging van Upward (Arnhem) naar HGC (Wassenaar). Hier maakte hij zijn Hoofdklassedebuut op 23 oktober 1988 thuis tegen Amsterdam H&BC (1-1 gelijkspel). Hij groeide uit tot een van de meest behendige hockeyers van Nederland en werd twee keer landskampioen in 1990 en 1996 met HGC. De afgestudeerde bedrijfseconoom werd tweemaal uitgeroepen door FIH tot wereldhockeyer van het jaar (1998 en 2000).

Zijn vader Sietze is ex-profvoetballer en sinds het najaar van 2004 voorzitter van voetbalclub De Graafschap. Veen is getrouwd met voormalig hockeyinternational Suzan van der Wielen. Hij scoorde als aanvoerder driemaal in de olympische finale van 'Sydney' (2000)[2], en benutte de beslissende strafbal tegen Zuid-Korea.

Een van de metrostations in Londen wordt tijdens de Olympische Zomerspelen 2012 naar hem hernoemd.[3]