Steinernema carpocapsae

Steinernema carpocapsae is een parasitaire entomopathogene rondworm, die tot de familie Steinernematidae behoort. Steinernema carpocapsae leeft in symbiose met bacteriën uit het geslacht Xenorhabdus, waarvan Xenorhabdus nematophilus het meeste voorkomt. De rondworm komt alleen in de grond voor en zijn geïsoleerd uit landbouwgrond, bosgrond, graslanden, woestijnen en zelfs uit strandzand. De rondworm komt voor in Azië, Afrika, Noord-, Centraal-, Zuid-Amerika, Caribische eilanden, Oceanië en Europa.[1] Steinernema-rondwormen zijn uitsluitend bodemorganismen[2] en hebben geen phasmiden (eencellige bewegingscensoren).

Steinernema carpocapsae
Steinernema carpocapsae met gastheer Helicoverpa zea
Taxonomische indeling
Rijk:Animalia
Onderrijk:Eumetazoa (Orgaandieren)
Superstam:Ecdysozoa
Stam:Nematoda (Rondwormen)
Klasse:Chromadorea
Orde:Rhabditida
Familie:Steinernematidae
Geslacht:Steinernema
Soort
Steinernema carpocapsae
Weiser, 1955
Verschillende ontwikkelingsstadia van Steinernema carpocapsae afkomstig uit een Solenopsis invicta koningin.
Portaal    Biologie

Steinernema carpocapsae kan rupsen van vlinders, zoals verschillende Hyphantria-soorten, aardrupsen en Spodoptera-soorten verder Oncideres-soorten, sommige snuitkevers, houtboorders en Drosophila melanogaster en Drosophila suzukii [3] infecteren. De 0,4 tot 1,5 mm lange infectieuze larve wacht in een hinderlaag op het langskomen van een gastheer, waaraan hij dan met zijn kleverige lichaam aan vastkleeft. De infectieuze larve staat op zijn staart met zijn lichaam recht omhoog in een "J"-vorm. De infectieuze larve reageert sterk op kooldioxide, waardoor het vooral de ademopeningen van de gastheer gemakkelijk kan vinden en zo deze binnendringen. De infectieuze larve is het meest effectief bij een temperatuur van 22 tot 28 °C.[4] Kwalitatief goede infectieuze larven hebben vaak hoge lipideniveaus, waardoor hun lichaam er onder een microscoop donker uitziet. Bijna transparante infectieuze larven zijn vaak actief, maar bezitten een laag infectievermogen. De gastheer wordt bruin of donkerbruin.

Wanneer een infectieuze larve een geschikte gastheer tegenkomt zwelt de kop op, opent zijn mond en zet het spijsverteringskanaal uit.[5] In de gastheer vinden een tot meerdere generaties rondwormen plaats. Steinernema carpocapsae heeft vier larvale stadia (L1, L2, L3 en L4) voorafgaand aan het volwassen stadium. Als het voedsel van de gastheer opraakt, worden infectieuze L2-larven geproduceerd, die de dode gastheer verlaten en die weer nieuwe gastheren kunnen infecteren. De infectieuze larven hebben een vernauwde farynx, de dubbele dikte van een normale cuticula en een toename van lipidedruppeltjes in hun cytoplasma. Hun mond en anus zijn afgesloten.[5]

Steinernema carpocapsae wordt voor de biologische bestrijding door Koppert onder de naam Capsanem in de handel gebracht.[6] Ook Biobestrijding brengt naast andere bedrijven deze rondwormen in de handel[7]

Oorzaken gastheersterfte

De ziekteverloop beïnvloedende (immunomodulerende) en pathogene eigenschappen van parasitaire, entomopathogene rondwormen worden grotendeels toegeschreven aan de excretoire/secretoire (uit- en afgescheiden) stoffen, die ze tijdens de infectie afgeven. De infectieuze larven spugen ook een complexe cocktail van eiwitten uit, dat uit 472 verschillende eiwitten bestaan, waarvan vele proteasen zijn. Voor de gemiddelde gastheer bestaat een dodelijke dosis Xenorhabdus nematophilus uit ongeveer 3500 bacteriën. Maar een Steinernema carpocapsae draagt slechts 20 - 200 bacteriën bij zich van Xenorhabdus nematophilus, ruim onder de dodelijke dosis. Het feit dat een enkele rondworm voldoende is om een gastheer met zo weinig bacteriën te doden, betekent dat Steinernema carpocapsae niet alleen op de bacteriën vertrouwt voor het doden van de gastheer, maar door het uit- en afgescheiden van eiwitten meehelpt de gastheer te doden.[8] Andere onderzoekers gaan ervan uit dat alleen de bacteriën verantwoordelijk zijn voor de dood van de gastheer. Zo ging men ervan uit dat bij Steinernema feltiae de bacteriën zich vermenigvuldigen in de hemolymfe en de gastheer met hun toxine meestal binnen 24 - 48 uur doden. De rondwormen produceren proteasen, die echter nodig zijn voor het afbreken van het weefsel van de gastheer.

Zie de categorie Steinernema carpocapsae van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.