Steenpatrijs

De grootte is 34 centimeter en de soort is op afstand zeer gelijkend op de Aziatische steenpatrijs en de rode patrijs. Het meest opvallende kenmerk waarin deze verschilt van de verwante soorten is de grotere witte keelvlek met een duidelijke zwarte rand eromheen. Het mannetje is veel uitgesprokener van kleur en ook groter dan het vrouwtje met bleek blauwgrijze borst en bovenkant, witachtige flanken doorstreept met dunne verticale zwarte en roodbruine aftekeningen. Het vrouwtje heeft dezelfde aftekeningen en kleur, maar dan in een doffere versie. De jonge vogels lijken qua kleuring op het vrouwtje.

Steenpatrijzen komen voor in Italië, Griekenland en het voormalige Joegoslavië. Hun leefgebied zijn heuvel- en berggebieden waar ze zich vooral ophouden op biotopen met dwergheide, graslanden, lage bosschages en rotsige ondergronden.

De soort telt vier ondersoorten:

• Alectoris graeca saxatilis (Alpensteenpatrijs[2]): de Alpen van Frankrijk tot westelijk Kroatië.
• Alectoris graeca graeca: van Servië en Albanië tot Griekenland en Bulgarije.
• Alectoris graeca orlandoi: Italië.
• Alectoris graeca whitakeri: Sicilië.

Het voedsel is overwegend plantaardig. Er worden bladeren, jonge loten, knoppen, zaden en vruchten gegeten. Het vrouwtje en kuiken eten in de broedtijd ook insecten als kevers, mieren en vliegen maar ook rupsen.

De grootte van de populatie werd in 2004 geschat op 40.000 tot 78.000 broedparen. De steenpatrijs gaat in aantal achteruit door een groot aantal factoren zoals aantasting en versnippering van het leefgebied door intensivering van de landbouw en de aanleg van infrastructuur, verstoring, jacht en stroperij en hybridisatie met in gevangenschap gekweekte, uitgezette rassen die ecologisch minder vitaal zijn. Daarom staat deze soort patrijs als gevoelig op de Rode Lijst van de IUCN.[1]

• SoortenBank.nl beschrijving, afbeeldingen en geluid