SpaceX Dragon

Dragon is een reeks ruimteschepen van het Californische ruimtevaartbedrijf SpaceX. Er zijn reeds drie varianten van en een vierde variant is in ontwikkeling. Allen bevatten ze een drukcabine en een “kofferbak” die niet onder druk staat waarin vracht als onderdelen voor ruimtestations kunnen worden meegenomen. Dragons worden gelanceerd met Falcon-raketten.

Dragon

De eerste generatie Dragons werd ontwikkeld onder NASA's Commercial Orbital Transportation Services-programma ten behoeve van het Commercial Resupply Services-programma. Dit onbemande type ruimtevaartuig voor werd tussen 2010[1] en 2020 gebruikt voor twee testvluchten en twintig Commercial Resupply Services-missies naar het ISS. Een vlucht mislukte door een falende draagraket. Aanmeren gebeurde met behulp van een Canada-arm een grote robot-arm van het ISS die de dragon opving en aan de juiste poort koppelde. Op de achterbak zitten uitklapbare zonnepanelen die de capsule van stroom voorzien. Een aantal van deze Dragons werd tot drie maal toe ingezet. De missies duurden ongeveer maand. Lanceringen gebeurden met een Falcon 9-raket. Een Dragon is in staat 6000 kg vracht naar het ISS te vervoeren. Terug was dat maximaal 3500 kg.

Dragon 2

Dragon 2 is de tweede generatie Dragon-ruimtevaartuigen. Door verbeterde navigatie en een ander type koppelpoort kan deze generatie volautomatisch aanmeren bij het ISS of toekomstige ruimtestations met en International Docking Adapter (IDA). Net als de Dragon 1 zijn de Dragon 2 herbruikbaar. Op de niet herbruikbare achterbak zitten vaste zonnepanelen en een koelings radiator. Dragon 2’s worden met een Falcon 9-block 5 gelanceerd waarvan de eerste trap normaliter zal landen.

Crew Dragon

De Crew Dragon is de bemande variant en kan tot vier ruimtevaarders vervoeren. Deze is ontworpen voor het Commercial Crew-programma Behalve een ander interieur en besturing is deze ook met acht ontsnappingsmotoren van het type SuperDraco uitgerust. De eerste onbemande testvlucht werd in maart 2019 uitgevoerd.[2] De bemande testvlucht naar het ISS staat voor mei 2020 ingepland. De Crew Dragon wordt zowel voor NASA als voor ruimtetoerisme ingezet. De ontsnappingmotoren hadden aanvankelijk ook als landingsmotoren zullen worden gebruikt. SpaceX moest dat plan echter loslaten omdat ze geen geschikt landingsgestel hadden. Daarom landt de Crew Dragon net als de Dragon 1 en de Cargo Dragon aan parachutes is zee.

Cargo Dragon

De Cargo Dragon is een versimpelde versie van de Crew Dragon met vracht-rekken en zonder ontsnappingsmotoren. Deze zal in de loop van 2020 zijn eerste vlucht maken. Doordat de Cargo Dragon bij de IDA aanmeert die een kleinere poort bevat dan de poort van de Dragon 1 is de maximum grote van te vervoeren vracht-pakketten iets kleiner. De vrachtcapaciteit is met vergelijkbaar met de Dragon 1 De Cargo Dragon wordt ingezet onder het Commercial Resupply Services 2-contract.

Red Dragon

De Red Dragon is een geannuleerd ruimtevaartuig waarvanhet ontwerp sterk op de Crew Dragon was gebaseerd en was bedoeld om op de planeet Mars te kunnen landen. Hiervoor zou het de SuperDraco’s gebruiken. De Red Dragon werd geannuleerd toen het ontwerp van het landingsgestel van de Crew Dragon niet bleek te voldoen en SpaceX directeur Elon Musk besloot dat hun volgende generatie raketten en ruimteschepen genaamd Starship meer geschikt was voor Marslandingen.

Dragon XL

De Dragon XL werd op 27 maart 2020 aangekondigd in het kader van NASA’s Artemisprogramma[3] en zal vanaf 2024 de Lunar Gateway bevoorraden. Deze is groter dan eerdere Dragons en kan meer dan 5 ton aan vracht vervoeren naar het ruimtestation dat tegen die tijd in een baan om de Maan zal vliegen. Hoewel weinig details bekend zijn is aan de hand van een door NASA gebruikte illustratie te concluderen dat deze ook van een IDA-poort is voorzien. Anders dan andere Dragons is deze uitvoering niet conisch maar cilindrisch van vorm wat erop duidt dat de Dragon XL niet is bedoeld om een terugkeer in de atmosfeer te doorstaan. Ook het feit dat de Draco-stuurmotoren uit de buitenkant steken duidt daarop. Het ruimteschip wordt in staat geacht een jaar aangekoppeld te blijven. Om bij de Lunar Gateway te komen wordt een Falcon Heavy ingezet. De drukcabine is bij deze variant tijdens de lancering richting de upperstage van de raket gericht en de kofferbak naar voren en wordt ingesloten in een neuskegel die na het bereiken van de ruimte wordt afgeworpen. Het is anno maart 2020 niet bekend in welke mate de Falcon Heavy bij deze lanceringen herbruikbaar zal zijn.

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.