Solutréen

Het Solutréen (ca. 22.000 tot 16.500 jaar geleden) is een jonger cultuurstadium of industrie van de latere oude steentijd (Laat-paleolithicum), genoemd naar de vindplaats van een fossiel koraalrif bij Solutré-Pouilly, in de buurt van Mâcon in het departement Saône-et-Loire in Bourgogne-Franche-Comté. Het verspreidingsgebied omvatte Zuid Frankrijk, Spanje en Portugal en bestond uit een soort refugium voor jagers-verzamelaars ten tijde van de Laatste IJstijd. In Zuid Spanje is bijvoorbeeld een vindplaats opgegraven (Cueva de Nerja) waar veel vis, onder andere schelvis, gevangen is: dit is een vissoort die tegenwoordig alleen in de Noordzee, de noordelijke Atlantische Oceaan en Noordelijke IJszee voorkomt.

Bladvormige kling uit het Solutréen.

Kenmerkend voor het Solutréen zijn voorwerpen die door afslagen van dunne lamellen van vuursteen werden gemaakt. Karakteristiek zijn vlakgeretoucheerde bladvormige klingen, met of zonder bevestigingsgroef (bijvoorbeeld een depot van 20.000 jaar oud bij Digoin). De in het Musée Dénon in Chalon-sur-Saône tentoongestelde tot 40 cm grote flinterdunne spitsen behoren tot op heden tot de indrukwekkendste stenen werktuigen uit het hele Europese paleolithicum. Ook de uitvinding van de naald met oog komt op het conto van de mensen van het Solutréen.

Naald en vishaakje, twee paleolithische werktuigen.

Omstreeks 16.500 jaar geleden verdween de cultuur spoorloos. Dat is vreemd omdat de techniek van het Solutréen in enige mate geavanceerder was dan die van het Magdalénien.

het Solutréen en de Cloviscultuur

Er worden merkwaardige overeenkomsten verondersteld met de Cloviscultuur in Amerika. Volgens enkele archeologen zijn de Solutréenmensen de Atlantische Oceaan overgestoken door langs de grens van het pakijs te trekken. In de VS zijn stenen gereedschappen gevonden die een oppervlakkige gelijkenis vertonen met voorwerpen uit de Solutréen-cultuur uit Spanje en Frankrijk.

Uitgebreid genetisch onderzoek toont echter aan dat de Cloviscultuur en de voorouders daarvan, de vroegste inheemse bevolking in Amerika, afstamt van een kolonisatie vanuit Azië via de Beringstraat.[1]

Binnen het archeologische onderzoeksveld wordt deze zgn. Solutréen-hypothese dan ook nauwelijks aangehangen.

Literatuur
  • Arcelin, Adrien: Les fouilles de Solutré. Mâcon (1873)
  • Bruil, H.: Quatre cents siècles d'art pariétal (1952)
  • Smith, Ph.: Soulutréen en France. Bordeaux (1966)
  • Yang, M.A. & Fu, Q. 2018. Insights into Modern Human Prehistory Using Ancient Genomes, Trends in Genetics (in press) DOI:10.1016/j.tig.2017.11.008


Zie de categorie Solutrean van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.