Slag aan de Sava

Nadat Maximus in 383 de macht had gegrepen en de Caesar van het westen Gratianus door hem werd verslagen installeerde hij zich zonder verder bloedvergieten in Trier. Van daaruit heerste hij over de Romeinse gebieden Britannia, Gallië en Spanje. Gedurende vier jaar was er een ongemakkelijk compromis met de andere Romeinse keizers, Valentinianus II en zijn moeder Justina in Milaan en Theodosius in Constantinopel. De oostelijke keizer stelde zich publiekelijk achter Valentinianus II, maar onderhield gelijkertijd diplomatieke betrekkingen met Maximus. Waarschijnlijk hoopte hij daarmee tijd te winnen en wilde hij voorkomen dat Maximus Italië binnen zou vallen. Theodosius had tijd nodig om de grenzen van het het oostelijk veilig te stellen (Visigoten op de Balkan en Perzen in Armenië), voordat hij in staat was militair in te grijpen.

In het oosten voltooide Theodosius langzaam zijn voorbereidingen op de burgeroorlog. In de herfst van 387 besloot Maximus niet langer te wachten en kwam zelf in beweging. Snel vielen de Alpenpassen in handen van zijn leger en trok hij Italië binnen waar hij een einde maakte aan de aanwezigheid van Valentinianus II, die met de keizerlijke hofhouding naar Constantinopel vluchtte. Als reactie trok Theodosius in het voorjaar van 388 op tegen Maximus. Het door hem verzamelde leger viel zowel te land als ter zee aan. Een vloot lande in Noord-Italië en via landzijde marcheerde de hoofdmacht, die onder rechtstreeks bevel stond van de keizer.

Aan de rivier de Sava, bij de stad Emona (Slovenië), raakten de legers met elkaar in gevecht. Maximus, wiens troepen in de minderheid waren, werd verslagen en moest zich terugtrekken in de stad Aquileia. Het was voor Maximus en zijn overgebleven troepen onmogelijk om de stad tegen de overmacht van Theodosius te verdedigen. Al spoedig werd Aquilea door Theodosius ingenomen en gaf Maximus zich over.

• Zosimus