Slade

Slade begon als The 'N Betweens in 1966, een typische modband. Op aanraden van Chas Chandler, bassist bij The Animals en manager van Jimi Hendrix, ging de band vanaf 1969 verder als skaband Ambrose Slade, met millimeterkapsels. Het grote succes kwam er echter nog niet van.

Begin 1970 werd de band - vanaf dan Slade geheten - het zat en begon blues te spelen in een stijl die tegen hardrock aan zat. De band werd enorm populair in het clubcircuit en scoorde in de zomer van 1971 de eerste hit: Get down and get with it werd nummer 15 in de Britse hitlijsten, en nummer 6 in Nederland, dankzij steun van zeezender Radio Noordzee, waar de single Treiterschijf was.

Jimmy Lea vond dat de band beter in kon haken op de glamrage die onder meer door T-Rex op gang was gekomen. Noddy en Dave vonden dat hun arbeidersklasse- en bluesachtergrond erin verweven moest worden, waarop Coz I luv you gemaakt werd, dat in november 1971 een regelrechte Engelse nummer 1-hit werd. Samen met producer Chas Chandler was een sound uitgevonden die tot in 1974 gehandhaafd bleef: harde, makkelijk in het gehoor liggende muziek met alledaagse in streekaccent gezongen teksten, waarvan de titel bijna fonetisch geschreven werd. Een rij van tien top 10-hits volgde in Engeland, ook in Europa scorend, maar de Verenigde Staten raakten niet overtuigd, ook al werd Merry Xmas everybody in New York opgenomen.

Vanaf 1974 scoorde Slade met nummers die een andere, ingewikkeldere sound gebruikten; Everyday, The bangin' man, Far far away en How does it feel ? (door Noel Gallagher uitgeroepen tot een van hun beste composities). Die laatste twee nummers waren afkomstig uit de film Slade in Flame over een popgroep uit de jaren 60 en de keerzijde van de roem; de film werd voor Slade-begrippen te somber bevonden. Nu de glamrock over z'n hoogtepunt heen was achtte Slade de tijd rijp om Amerika te veroveren; de band verhuisde voor twee jaar naar de VS en bracht er singles die geen indruk maakten op het grote publiek. Ook in eigen land raakte Slade uit de gratie, hoewel het na thuiskomst opgenomen album Whatever happened to Slade goed werd ontvangen door de punkgeneratie. De zaken liepen zo slecht dat Dave Hill als chauffeur op bruiloften ging werken; Noddy Holder werd door AC/DC gevraagd om hun overleden zanger Bon Scott op te volgen, maar hij sloeg het aanbod af.

In 1980 was hardrock, inmiddels heavy metal genoemd, in navolging van de hardcore punk, opnieuw populair geworden in Groot-Brittannië. Hét heavy metal-festival bij uitstek, het Reading Festival, zocht invallers voor de plots verhinderde band van Ozzy Osbourne. Het om de hoek wonende Slade bood zich aan. Tot grote verbazing van de muziekpers was het publiek vanaf de opkomst van Slade op het podium reeds verkocht, niet alleen uit nostalgie, maar ook door de nieuwe nummers, waarvan We'll bring the house down een Engelse top tien-hit werd.

Vanaf Lock up your daughters in 1981 scoorde de groep ook weer hits in Europa. Zelfs Merry Xmas everybody werd in 1983 opnieuw een hit in Engeland, toen My oh my aldaar nummer 2 stond.

In de VS begon het succes onverwacht toen heavymetalgroep Quiet Riot met hun bewerking van Cum on feel the noize nummer 2 in de Billboard Hot 100 stond. Ook andere hardrockgroepen als het Finse Hanoi Rocks gingen Sladesongs in hun repertoire opnemen. Run runaway werd de eerste Amerikaanse hit voor Slade en behaalde in 1984 de top 20.

Daarna liep het succes weer terug; Noddy wilde niet meer op tournee omdat hij moe was geworden van al het reizen en de band laste een rustpauze van anderhalf jaar in. De zanger werd in 1987 in de adelstand verheven.

Plannen om in 1990 een nieuw album uit te brengen gingen niet door, wel verscheen in 1991 de single Radio wall of sound (met een cameo-optreden van BBC Radio 1-diskjockey Mike Read) die aan het einde van dat jaar een hit werd. De week nadat Radio wall of sound uit de hitparade was verdwenen, kwam Merry Xmas everybody opnieuw binnen.

Noddy Holder - met zijn bijzonder karakteristieke stemgeluid - verliet de band in 1991; hij ging acteren en programma's presenteren voor ITV. Jim Lea stopte in 1992 en ging achter de schermen werken. In 1994 produceerde hij een reggaeversie van Coz I luv you door (ex-)leden van skaband The Specials.

Dave Hill en Don Powell gingen verder als Slade II (in 1997 verkort tot Slade) waarmee ze nog steeds in het gouwe ouwe-circuit toeren; met name in West-Europa, Scandinavië en Rusland. Zanger in deze band werd Steve Whalley[1], die op zijn beurt op 30 juni 2005 bekendmaakte[2] Slade te verlaten. Zijn opvolger is Mal McNulty (die The Sweet versterkte van 1985 tot in 1992).