Sint-Theresiakerk (Ransdaal)

	Sint-Theresiakerk
Plaats	Ransdaal
Gebouwd in	1932
Gewijd aan	Theresia van Lisieux
Monumentale status	Rijksmonument
Monumentnummer	507156
	Architectuur
Architect(en)	Frits Peutz
	Lijst van rijksmonumenten in Ransdaal
Portaal	Christendom

De Sint-Theresiakerk is een kerkgebouw in Ransdaal in de Nederlands Zuid-Limburgse gemeente Voerendaal. De kerk staat aan de doorgaande weg van Schin op Geul naar Voerendaal. De parochiekerk is gewijd aan de heilige Theresia van Lisieux.

Geschiedenis

In 1932 werd de huidige kerk gebouwd naar het ontwerp van architect Frits Peutz uit Heerlen.

In 1944 werd aan het schip een Mariakapel toegevoegd in de stijl van de kerk.

Vanaf 2007 is beeldend kunstenaar Jan Dibbets bezig alle ramen van de kerk te vervangen door glas-in-loodramen met (semi-)abstracte voorstellingen.[1]

Beschrijving

Het kerkgebouw is noordwest-zuidoost gepositioneerd met het altaar richting het zuidoosten. Het langgerekte gebouw is opgetrokken in Kunradersteen ('Craubergersteen'), Limburgse mergel en Naamse steen in de stijl van het traditionalisme met enkele details die als postmodernistisch avant la lettre kunnen worden gezien.[2] Het gebouw bestaat uit een enigszins on-Limburgs aandoende zadeldaktoren (wellicht een verwijzing naar de Groningse 'roots' van architect Peutz), een smal langgerekt middenschip, een koor en een apsis met spitsboog. De zijbeuken langs het middenschip lopen door tot achter de apsis. Het koor is hoger dan het middenschip. Aan de zuidwestgevel van het schip is een Mariakapel aangebouwd.

Van het kerkinterieur kunnen genoemd worden: de authentieke kerkbanken en biechtstoelen, een viertal houten beelden van Jean Weerts uit Maastricht, het hoofdaltaar met een altaarblad van zwart geaderd marmer rustend op vier zuiltjes van rood en wit marmer met kapitelen en basementen, met daarop een rechthoekig tabernakel van gepatineerd brons van de firma Kersten-Leroy te Maastricht. In de kerk bevindt zich verder een missiekruis uit 1952 en een gedenkplaat voor twee gesneuvelde inwoners van Ransdaal in de Tweede Wereldoorlog.

De kerk is een beschermd rijksmonument.

Zie de categorie Sint-Theresiakerk (Ransdaal) van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.

Bronnen

Informatie over rijksmonumentnummer 507156
Sint-Theresiakerk op kerkgebouwen-in-limburg.nl

Referenties

De kunsthistoricus Alexander van Grevenstein beschreef de ramen van Dibbets als volgt: "(...) De uitdaging is er nog groter, want Dibbets pakt alle ramen aan. Twee derde van het werk is klaar en nu al blijkt het in al zijn geledingen exceptioneel. Het hoogtepunt is het grote, ronde raam boven het ingangsportaal. (...) Het raam moet nog een antwoord krijgen in het koor, maar wordt reeds begeleid door zijramen waarin kleine blokjes kleur op zo’n wijze in een ritmisch patroon zijn gezet, dat ze aan muzieknoten doen denken. Jan Dibbets slaagt erin met minimale middelen, uiterst terughoudend, de kerkganger te begeleiden in zijn devotie, dan wel in een louter esthetische sensatie." ('Dibbets' esthetische sensatie', bespreking van de ramen van de Sint-Theresiakerk in Ransdaal, in Dagblad De Limburger, 6-3-2013).
Alexander van Grevenstein schreef over het postmodernistische element in Peutz' werk het volgende: "Ze [de kerk en pastorie van Ransdaal] maken deel uit van zijn eerdere, eclectische periode die gezien wordt als een voorloper van het postmodernisme." ('Knipoog naar sprookjesbos', bespreking van de Sint-Theresiakerk in Ransdaal, in Dagblad De Limburger, 20-2-2013).

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.

[1] De kunsthistoricus Alexander van Grevenstein beschreef de ramen van Dibbets als volgt: "(...) De uitdaging is er nog groter, want Dibbets pakt alle ramen aan. Twee derde van het werk is klaar en nu al blijkt het in al zijn geledingen exceptioneel. Het hoogtepunt is het grote, ronde raam boven het ingangsportaal. (...) Het raam moet nog een antwoord krijgen in het koor, maar wordt reeds begeleid door zijramen waarin kleine blokjes kleur op zo’n wijze in een ritmisch patroon zijn gezet, dat ze aan muzieknoten doen denken. Jan Dibbets slaagt erin met minimale middelen, uiterst terughoudend, de kerkganger te begeleiden in zijn devotie, dan wel in een louter esthetische sensatie." ('Dibbets' esthetische sensatie', bespreking van de ramen van de Sint-Theresiakerk in Ransdaal, in Dagblad De Limburger, 6-3-2013).

[2] Alexander van Grevenstein schreef over het postmodernistische element in Peutz' werk het volgende: "Ze [de kerk en pastorie van Ransdaal] maken deel uit van zijn eerdere, eclectische periode die gezien wordt als een voorloper van het postmodernisme." ('Knipoog naar sprookjesbos', bespreking van de Sint-Theresiakerk in Ransdaal, in Dagblad De Limburger, 20-2-2013).