Simone Biles

Biles probeerde turnen voor het eerst uit toen ze zes jaar oud was, bij een uitje van haar dagopvang. Haar instructeurs raadden haar aan om door te gaan met turnen, en gaven haar een briefje mee voor haar ouders. Hierin legden zij uit dat ze zagen dat Biles aanleg had voor het turnen en dat ze zou moeten proberen zich verder te ontwikkelen in de sport.[2] Op achtjarige leeftijd begon Biles bij coach Aimee Boorman.[3] In wedstrijdverband begon Biles haar professionele turncarrière zes jaar later. In Houston, Texas nam ze deel aan de American Classic in het nationaal trainingscentrum van de Amerikaanse gymnastiekbond; ze won het brons op de individuele meerkamp en goud op zowel sprong als balk.[4] Biles stapte in 2012 over van het openbaar onderwijs naar thuisonderwijs. Dit stelde haar in staat om haar aantal trainingsuren op te schroeven: in plaats van vijf dagen per week kon ze nu de gehele week door trainen.[2] In juli 2012 won de vijftienjarige Biles de American Classic op de individuele meerkamp voor junioren. Hierdoor plaatste ze zich voor de nationale kampioenschappen turnen later dat jaar.[5] Ze maakte haar debuut op de nationale kampioenschappen in juni 2012 in Saint Louis. Biles werd nationaal kampioene op sprong en werd derde op de meerkamp.[1] Een maand later keek ze samen met haar trainingsgenoten op het trainingscomplex op een groot scherm naar de verrichtingen van haar oudere collega-turnsters op de Olympische Zomerspelen in Londen. Ze zag hoe de Amerikaanse vrouwen goud wonnen op de meerkamp en stelde op dat moment olympische deelname vast als haar grote doel.[6]

Vanaf 2013 turnde Simone Biles op seniorenniveau. In maart 2013 nam ze deel aan de American Cup, een toernooi dat deel uitmaakt van de wereldbeker turnen onder auspiciën van de internationale gymnastiekfederatie. In de meerkamp eindigde ze achter landgenote Katelyn Ohashi, nadat ze puntverlies opliep na een val van de evenwichtsbalk.[7] Korte tijd later nam Biles deel aan een internationaal turntoernooi in het Italiaanse Jesolo. Ze won vijf gouden medailles, waarvan vier op individuele onderdelen.[8]

In oktober 2013 maakte Biles haar debuut op de wereldkampioenschappen turnen 2013 in Antwerpen, haar eerste wereldkampioenschap. Tot haar eigen verbazing en de verbazing van haar ouders[2] won ze twee wereldtitels: in de individuele meerkamp en op vloer. Ook won ze zilver op sprong, achter landgenote McKayla Maroney, en brons op balk. Op de brug met ongelijke leggers, het enige onderdeel dat Biles niet met een medaille afsloot, eindigde ze als vierde.[6] Samen met de Japanner Kohei Uchimura, die ook vier medailles won, was ze de succesvolste turner van de wereldkampioenschappen.

Biles werd opnieuw Amerikaans kampioene op de individuele meerkamp in 2014. Bij de nationale kampioenschappen won ze ook de Amerikaanse titel op sprong en vloer en werd tweede op balk.[1] Door haar prestaties werd ze wederom opgenomen in de Amerikaanse turnploeg. In september 2014 nam de gymnastiekbond Biles op in de selectie voor de wereldkampioenschappen turnen 2014 in Nanning.[9] Net als in 2013 werd ze de meest succesvolle deelnemer aan de wereldkampioenschappen, met wereldtitels op de team- en individuele meerkamp, vloer en balk. Op sprong eindigde Biles met miniem verschil achter de Noord-Koreaanse Hong Un-jong. Haar totaalaantal wereldtitels kwam daarmee op zes, waarmee ze het recordaantal van Shannon Miller (vijf) verbrak.[10] Aan het einde van het seizoen werd Biles uitgeroepen tot "Sportvrouw van het jaar" door de Women's Sports Foundation.[11]