Simon Lindekens

Lindekens promoveerde in 1895 doctor in de genees- en heelkunde aan de Katholieke Universiteit Leuven en vestigde zich als arts in Schoten en vanaf 1925 in Guigoven. Ook publiceerde hij artikels en gedichten en was hij in 1919 medestichter van het Vlaamsch Geneeskundig Tijdschrift. In 1914 werd hij voorzitter van het Katholiek Vlaamsch Oud-Hoogstudentenverbond.

In 1928 trad hij toe tot het bestuur van de Katholieke Vlaamsche Bond van Limburg. Hij speelde een belangrijke rol bij de oprichting in april 1929 van de Katholieke Vlaamse Volkspartij (KVV) Limburg, waar hij behoorde tot de Vlaams-nationalistische vleugel. Ook schreef hij vele artikels voor De Bilzenaar, het partijweekblad van de KVV, en deed hij uitgebreid sociaal dienstbetoon.[1]

In 1929 werd hij voor de KVV verkozen in de Senaat, als rechtstreeks gekozen senator voor het arrondissement Hasselt-Tongeren-Maaseik. Hij vervulde dit mandaat tot aan zijn dood in 1937. Tijdens de periode 1932-1936 was hij de enige Vlaams-nationalist in de Senaat. Lindekens bleef een gematigde verkozene, die zich weinig bekommerde om de nationale politiek.

• J. LEBEER, Simon Lindekens, in: Nationaal Biografisch Woordenboek, T. II, Brussel, 1966.
• Paul VAN MOLLE, Het Belgisch Parlement, 1894-1972, Antwerpen, 1972.
• Evrard RASKIN, Simon Lindekens, in: Nieuwe encyclopedie van de Vlaamse Beweging, Tielt, 1998.